Bad Things

41ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Του γνεφω και εκεινος παιρνει μια μεγαλη ανασα.
"Οπως ξερεις,και φαινεται κιολας,ο πατερας μου δεν ειναι στα καλα του. Με βριζει συνεχεια και δεν με θελει για παιδι του,οχι πως θελει την Αριαδνη αλλα εμενα με αντιπαθει εως το κοκαλο. Και καποιες φορες οταν μεθαει,με χτυπαει και εγω δεν του λεω και τιποτα. Απλα αντιδραω σε αλλα πραγματα. Οπως στο να σπαω καθρεφτες ή πορτες. Ετσι,την τελευταια φορα που με χτυπησε,ειχα νευριασει τοσο πολυ μαζι του και ειχα και τον Θοδωρη να με βριζει οταν δεν εισαι εσυ και ο Κωνσταντινος μπροστα και μου λεει να σε παρατησω για να εισαι δικη του,και ετσι αντεδρασα στον πατερα μου. Αμα παρατησες,εχει και εκεινος ενα μαυρισμενο ματι. Οποτε ολες τις φορες που με βλεπεις χτυπημενο,βασικα τις περισσοτερες φορες οχι παντα,ειναι απο τον πατερα μου. Συγνωμμη που δεν στο ειπα νωριτερα,αλλα δεν ηθελα να στεναχωριθεις." Μου εκμυστηρευεται και εγω τον αγκαλιαζω. Εκεινος ανταπωδιδει την αγκαλια και με σφιγγει σφιχτα.
"Περνας τοσο χαλια την ζωη σου,που μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω." Του ψιθυριζω στο αυτι του. Εκεινος με πλησιαζει και δαγκωνει τον λοβο μου.

"Ευτυχως που εχω εσενα να την ομορφαινεις." Τα λογια του με κανουν να λιωσω. Ειναι τοσο βαθια πληγωμενος. Μακαρι να μπορουσε να δειξει λιγη αυτοπεπειθηση στο εαυτο του και να τους βαλει ολους κατω. Γιατι ειναι δυνατος και ικανος. Εκεινος ξαπλωνει στα ποδια μου και χαιδευω τα καστανοξανθα πυκνα του μαλλια. Καθως χαιδευω τα μαλλια του,μου ερχονται τα λογια του Δημητρη στο μυαλο μου. Τι εννοουσε οτι ο Θοδωρης τον εκβιαζε; Μα,ποτε εγινε αυτο;Δεν νομιζω ο Τεο να ηθελε να μεινει πανω απο ενα λεπτο με τον Δημητρη στο ιδιο μερος. Αρχιζω να φοβαμαι πως ο Θοδωρης εχει αλλαξει. Απο καιρο τωρα,αλλα πια ειναι πιο εντονο. Ελπιζω να λογικευτει και ελπιζω ο λογος του να με διαψευσει.

"Ποσο καιρο γινεται αυτο με τον Τεο;"Τον ρωταω αναστεναζοντας.

"Καμοια εβδομαδα. Βασικα,οταν το εμαθε καπου τοτε." Μου απανταει και εγω σκυβω και του δινω ενα φιλι στα ζουμερα ροζουλι χειλια του. Εκεινος μου το ανταποδιδει και ξαπλωνω διπλα του. Κοιταζομαστε καθως βρισκομαστε διπλα διπλα ξαπλωμενοι.

"Πραγματικα εισαι οτι καλυτερο μου εχει συμβει." Του λεω και εκεινος με χωνει στην αγκαλια του. Μου ψιθυριζει μερικα γλυκολογα στο αυτι και δαγκωνει τον λοβο μου για δευτερη φορα σημερα. Επειτα,αφηνει μερικα υγρα φιλια στον λαιμο μου που με κανουν να αναστεναζω. Ετσι του κανω και εγω το ιδιο. Αυτη η νυχτα φαινεται πως θα περασει υπεροχα. Παει να σηκωσει την μπλουζα μου και εγω τον αφηνω και σηκωνω και την δικια του. Ο Δημητρης με αυτα τα ρουχα που φοραει,δεν αναδυκνυει το γυμνασμενο του σωμα.
"Δεν σε ειχα για τοσο γυμνασμενο." Περναω τα ακροδαχτυλα μου πανω στο καλιγραμμο σωμα του.