✓Evil's Bloody Revenge

Chapter 12

Madalas ay naitatanim ang poot sa puso ng isang tao laban sa isa pang tao, at kalaunan ay lumalago, dahil sa mga inakalang malayo naman pala sa katotohanan. At sa muling pagtatagpo ng kanilang landas, maaaring tuluyang mabunot ang ugat ng galit, o kaya naman ay manatili pa rin ang poot na ito hanggang sa mamunga ng bangungot.

NANG imulat ni Mariel ang kaniyang mga mata, unang bumungad sa kanya ay ang kahoy na kisame na may nakasabit na lumang chandelier sa gitna. Maagiw rin ang kisame, at halatang hindi nalilinisan, kaya sigurado siyang wala siya sa isa sa mga kuwartong in-assigned sa kanila.

Pilit niya namang ibinabangon ang katawan niya para sana lumisan na sa lugar na iyon, dahil baka nasa lungga siya ng killer, subalit hindi niya magawang bumangon dahil labis ang pagkirot ng katawan niya. Iginala niya na lamang ang kaniyang paningin, subalit wala siyang ibang nakita dahil wala ng ibang laman pa ang kuwarto bukod sa nahagilap ng kaniyang mga mata nang may marinig siyang paghikbi.

"Sino ka?" tanong ni Mariel, kaya napalingon ang taong humihikbi sa kaniya.

Nanlaki naman ang mga mata ni Mariel nang makita kung sino iyon, at kasabay n'on ay ang unti-unting pagbagsak ng kaniyang mga luha. Tuluyan siyang napahagulgol nang muli niyang makita ang mukha ng taong nagdulot sa kaniya ng ligaya at hinagpis.

Dahil sa sorpresa ay tuluyang napabangon si Mariel, at hindi na inalintana pa ang labis na pagkirot ng kaniyang katawan.

Lahat ng kinimkim na galit at pagtatampo ni Mariel para sa lalaking iyon ay unti-unting natibag—tanging si Ced lamang ang nakagagawa n'on kay Mariel. Lumapit naman si Ced sa kaniya upang punasan sana ang kaniyang mga luha, ngunit marahang tinabig ni Mariel ang kamay ng binata.

"Let me explain first, please," malumanay na saad ni Ced sabay haplos sa pisngi ni Mariel na puno ng luha.

Mas napaluha si Mariel nang madama niya ang pamilyar na init ng mga palad ng binata. Iminulat niya ang kaniyang mga mata at napatitig kay Ced na lumuluha na rin. Makalipas nang ilang sandali ay napabalik sa reyalidad si Mariel at napaatras. Ang kaninang lungkot at pangungulila ay napalitan ng kaba at takot.

"Teka, paano ka napunta rito? Bakit ka nandito? I-Ikaw ba ang salarin sa m-mga pagpatay?" sunud-sunod na tanong ni Mariel na patuloy pa rin sa pag-atras.

"H-Hindi ako ang pumapatay! Kaya nga pakinggan mo muna ang paliwanag ko," paglilinaw ni Ced. "Lahat ng ito ay may kinalaman sa kaniya."

Kumunot ang noo ni Mariel. "Sinong siya?"

"Ang killer." Tila may bumara sa lalamunan ni Mariel nang banggitin iyon ni Ced.

Napahinga nang malalim si Ced dahil sa tingin niya ay iyon na ang panahon para malaman ni Mariel ang katotohanan. Matagal na niyang naisaulo ang dapat niyang ipaliwanag kay Mariel.

Noong papunta sina Ced at Mariel sa lugar kung saan niya sosorpresahin si Mariel, pakiramdam niya ay iyon na ang huli. Habang nasa biyahe sila ay nakatulog si Mariel, kaya nagkaroon siya ng pagkakataon upang sulyapan niya ang kaniyang pinakamamahal.

"Pakinggan mo mabuti ang ikukwento ko," saad pa ni Ced, at sinimulan niya ng magsalaysay.

Magpapahinga na sana si Ced dahil pagod siya sa ginawa niyang mga assignments nang mapabangon siya dahil biglang umilaw ang kaniyang cellphone. Nakalapag kasi iyon sa maliit na mesang katabi ng kaniyang kama. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang mabasa ang nakasulat sa text message na dahilan ng pag-ilaw ng kaniyang cellphone.

From: 09********9

Ced, layuan mo na si Marie kung ayaw mong madamay sa gagawin ko sa kaniya! Binabalaan kita! Hindi nila deserve sumaya, lalo na kay Mariel! Kaya layuan mo siya, kung hindi ay papaslangin ko siya! Hindi ko hahayaang maging masaya siya!