✓Evil's Bloody Revenge

Chapter 36

            Napaubo pa si Mariel nang maalimpungatan siya. Dama niya ang pagkirot ng kaniyang ulo na tila binibiyak pa. Nanlaki ang mga mata niya dahil napagtanto niyang nasa silid siya kung saan naroon ang kanilang mga portraits.

Napatakip siya sa kaniyang ilong dahil pumapasok ang masangsang, na amoy na nagmumula sa mga talsik ng dugo sa mga portraits, sa kaniyang ilong. Sa tabi niya rin ay ang mga nagkalat na mga bubog.

"Paano ako napunta rito?" tanong niya sa kaniyang sarili.

Nang igala niya ang kaniyang paningin ay nasa silid din palang iyon si Leianne na wala pa ring malay.

Agad niyang nilapitan si Leianne at niyugyog ito. "Leianne, gumising ka!"

Habang ginigising ang kaibigan ay luminga siya sa paligid. Natanaw niya ang pinto kaya't agad niya itong nilapitan at ini-lock. Eksakto naman ang pagbangon ni Leianne.

"Paano tayo napunta rito?" tanong nito habang nakatakip din ang kaniyang kanang kamay sa kaniyang ilong.

Napahawak si Mariel sa kaniyang baba. "Sigurado ako na ang killer ang nagdala sa atin nito."

Nanlaki naman ang mga mata ni Leianne at sabay bulalas ng, "Nasaan si Eliana?!"

"H-Hindi ko rin alam," tugon ni Mariel, "pagkagising ko ay wala siya rito."

Hindi maganda ang kutob ni Mariel. Pakiramdam niya ay isa na namang kaibigan niya ang nasa panganib. Hindi, hindi niya sigurado kung ano ang susunod na mangyayaring kinatatakutan niya.

"S-Sino kina Joanne at Eliana ang sa tingin mo ang hindi natin dapat pagkatiwalaan?" biglang tanong ni Leianne habang palakad-lakad sa apat na sulok ng kuwarto.

"Hindi ko na alam kung sino ang dapat pagkatiwalaan ko sa kanila," tugon ni Mariel at bahagyang huminto, "naguguluhan at napapagod na ako. Gusto ko nang tapusin ito rito."

Napatigil naman si Leianne at tumitig sa mga duguan portraits. Ang dating portraits na may magagandang kulay, ngayon ay nababalutan na ng dugo.

"Ano ang binabalak mo?" usisa ni Leianne.

Kinuha ni Mariel ang papel sa kanyang bulsa. "Ito, gagamitin ko na ito rito para malaman na natin kung sino ang salarin. Hindi ko alam kung paano ito makatutulong, pero susubukan ko sa abot ng makakaya ng utak ko."

Agad namang naglakad papalapit kay Mariel si Leianne, at kinuha sa kanya ang papel. Itinapat niya ang papel sa isa sa mga duguang portraits. Kumunot ang kanyang noo habang palipat-lipat ang tingin sa papel at portrait.

Napangisi naman si Mariel, at kinuha niya ang papel sa kamay ni Leianne. "Alam ko na ang nasa isip mo." Ngisi ni Mariel.

"Imposible naman kasing walang kinalaman itong mga duguan painting, 'di ba? Sigurado akong nasa mga portraits na iyan ang clue," sambit ni Leianne na siyang sinang-ayunan ni Mariel.

Ilang minuto muna nilang tinitigan ang mga portraits, na wari'y sinusuri kung paano nila mapapalabas ang kasagutan sa kanilang tanong.

"Oo, nga pala, paano ang magkakaibaigan sina Mich? Eh, sina Joanne at Eliana?" Pambasag ni Leainne sa katahimikan, kaya naman naantala sa pag-iisip si Mariel.

Napailing si Mariel, at nagpakawala ng malalim na buntong hininga, saka sinabing, "Iyong mga mantsa ng dugo sa sahig kanina, siguradong kina Mich iyon. Kung sakali mang makita natin sila, siguradong huli na tayo. Sina Eliana at Joanne naman, hindi ko talaga sigurado kung talagang mapagkakatiwalaan sila. Ang kailangan nating gawin ngayon ay alamin na ang lahat dito bago pa maunahan ang buhay natin."