Forgetting My Ex

14. Going Back

3 months ago....

(John's pov)

Toktoktok!!!

Ibinaba ko ang remote at nagtungo sa pintuan. Binuksan ko na ito.

"Kate? Bat ka---..." napatigil ako nung makita ko na umiiyak siya. Yumakap ito sa akin at tuluyan ng humagolgol.

"Sshhh,,, tell me what happened." Pinatahan ko muna siya bago tinanong kung ano ba ang nagyari sa kanya at bakit siya umiiyak ngayon.

"Help me." Panimula niya.

"Help me John. I don't know what to do. Mom would kill me if she'll know this." Dagdag niya. Hikbi parin siya ng hikbi. She put her fist over her tummy tapos idiniin niya ito na parang mag pinisa.
Now i get it.

"Stop it." Kinuha koang kamay niya.

"Hindi kasalanan ng bata 'to. Nag-iingat ka sana. Asan ba ang boyfriend mo?" Tanong ko sa kanya. Then she starts crying.

"He left. Anong gagawin ko? Papatayin ako ng parents ko pag nalaman nilang NABUNTIS AKO."takot na takot na sabi ni Kate.
Umupo ako sa tabi niya. Niyakap ko ulit siya. Para naring kapatid ko si Kate simula nung pumunta kami dito sa Germany.

"Sige, tutulungan kita, tutulungan kita mag explain kina Tita France. " medyo nabawasbawasan na ang pag iyak niya. Hanggang sa nakatulog siya sa may couch.
Hinayaan ko lang siya dun. Nagluto narin ako para pagkagising niya, may makakain siya.
Pagkatapos, naligo narin ako. Matapos kung maligo, i opened my Gmail account.. 
Ang dami na.
Hindi ko lang ito binuksan at nilolog-out ko na. Hindi ko alam kung bakit natiis ko siyang nasasaktan. I love her. I LOVE CHARRY.
Sa next 3 months babalik na kami sa Pilipinas. Syempre isasama ko si Kate. Sana hanggang ngayon, ako parin.

At present....

(Charry's pov)

Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko.
Kate? John? Hanggang ngayon sila parin?Shit.. Parang kinurot ang puso ko nung makita silang dalawa na magkahawak kamay. Ang mas masakit pa dun, buntis si Kate. Ito ba ang napapala ko sa PAGHIHINTAY?sobra sobra na ah. T.T

Hindi ko na inubos ang kape at dali-dali akong nagbayad saka sinundan sila. Pumasok sila sa babies store. Obviously,  bibili siguro o mamimili palang ng mga gamit sa anak nila. Ang tanga ko! Sinundan ko pa talaga sila? Sinaktan ko lang lalo ang sarili ko.
5 years kitang hinintay John. Pero ito pala ang ibabato mo pabalik sa akin? Ang sakit lang.
Umiyak na naman ako. Iiyak na naman ako.
Dahil hindi ko narin kinaya, umalis na ako at naglakad papalayo. Yung mission ko na magpapasalon, wala na.

Minukmok ko lang ang sarili ko sa opisina. Hanggang ngayon, sila paring dalawa ang laman ng isip ko. Naisip ko rin, kung gaano ako ka tanga.STUPIDO . Naghintay ako sa wala. Hindi na sana ako nagtiwala pa sa kanya.

"Maam, paremind ko lang may meeting po kayo together with the board member. Dumating po kasi ang apo ng may-ari eh. " sabi sa akin ng assistant ko.

"Ok, thanks." Walang gana kong sagot. Inayos ko na ang sarili ko. At naglakad na patungo sa conference room.
Nasa tapat palang ako ng conference room, biglang bumilis ang tibok ng puso ko. First time ko pang makikita ang apo ng may-ari ng companya na to.
Bitbit ko ang bag ko. Pumasok na ako sa conference room. Marami na pala sila. Umupo na ako sa upuan ko at habang hiinintay pa namin ang iba.
Wala pa pala ang sinasabi nilang apo ng may-ari. Bakit ba ako kinabahan? Aysss.. Highblood na naman ako?

Ilang sandali dumating na rin iyon. Dahil nakatalikod ako sa pintuan, hindi ko nakita ang pagdating niya. Nung sabi ng boSs namin na nandyan na siya, tumayo kami at humarap sa kanya at nag Good afternoon.