Lise

Bölüm 16

(Yoo jung)

Baekhyun, Kris'ten bir cevap bekler gibi ona yöneltmişti masum bakışlarını. Ama Kris kardeşine sadece hüzünlü bir şekilde bakıyordu.

"Kris?" dedi baekhyun hala dizlerinin üzerindeyken,"Jongin ne demek istedi?"

Kris yutkundu. Onları pür dikkat izleyen Sehun'a baktı önce. Sehun tamamıyla ağlarken,ben neler olup bittiğini öğrenmek için can atıyordum.

"Lütfen. Bir kere bari kardeşine anlatsan olmaz mı Kris?"

Baekhyun yalvarırcasına kardeşiyle konuştuğunda,Kris başını beyaz duvara yasladı.

"O..." dedi zorla çıkan sesiyle. Kelimelerinin boğazında düğümlendiği fark ediliyordu.
"O intihar etti...Beni...Beni hiçbir zaman sevmedi o Baekhyun..."

Başını yasladığı duvardan ayırıp, kardeşinin gözlerine baktı.

"O hep seni sevmişti başlarda. Ama sonra Ron... Yani Ron onun en iyi arkadaşıydı. Seni onun için kabul etmedi. Ben...Ben beni kabul etmesini söyledim. Senin ondan vazgeçmen için bir oyun oynarız dedim... Kabul etti...Biliyorsun, so hyun beni de çok severdi. Değer verirdi. Ama keşke seni sevdiği gibi sevseydi. Sevmedi...Sevemedi belkide... Sonra da... Sonra da başka birisine aşık oldu bir süre sonra. Benim ona olan aşkım artarken, o beni aldatıyordu. Ben öğrendim aldattığını ama dayanabileceğimi söyledim. Sorun olmadığını söyledim. So Hyun ise bunu gururuna yediremedi ve o gece gözlerimin önünde avuç dolusu haplar içti Baekhyun..."

Kris hıçkırarak ağlarken, Baekhyun da ondan farksızdı. Bende yere çökmüştüm ve ağlayan bu iki güzel adamı izleyerek, az önce konuşulanları sindirmeye çalışıyordum.

***
Baekhyun tek bir kelime dahi etmeden hastaneyi terk ettiğinde, peşinden gitmemiştim. Sadece yalnız kalmaya ihtiyacı vardı.

Yerde oturan Kris'in yanına gidip oturdum. Sehun donuk bakışlarıyla düz duvarı izlerken, ondaki tuhaflık beni meraklandırıyordu.

"Kris?" dedim dizinin üzerindeki sağ elini tutarak. "Bilmiyordum."

Ne diyeceğimi bilmiyordum ki başka. Teselli edemezdim. Çünkü so hyun ölmüştü artık. Dönüşü yoktu ölümün. Tesellisi yoktu.

"Bilmemen önemli değil."

Onu başımla onayladım.

"Onu hala daha sevdiğini biliyorum..." Zorla yutkundum. İstemiyordum onu sevmesini, ama seviyordu işte. Hala daha onu seviyordu. "...ama, artık kendini özgür bırakmalısın...So Hyun...Yani o senin mutlu olmanı isterdi."

Bana baktı. Anlamıyormuşum gibi başını salladı.
"O benim yüzümden ölmek istedi. Benden kurtulmak için."

"Hayır." dedi araya giren Sehun."Senin yüzünden değil,benim yüzümden öldü." 
Kris'e yaklaşarak onun ayakucunda dizlerinin üzerine çöktü ve ellerini Kris'in dizlerinin üzerine koydu.

"Önce bir şey sormak istiyorum." dedi Kris'ten onay almak ister gibi.

Kris başıyla onayladığında ,Sehun ses tellerinin düzelmesi için boğazını temizledi öksürerek.
"Beni affettin mi?"

Kris, arkadaşına bakarken,ben neden affetmesi gerektiğinde takılı kalmıştım.

"Seni affettim... So Hyun'u mutlu ettiğin için seni affettim."

Kris'in söyledikleriyle başımdan aşağı kaynar su dökülüyor gibi hissetmiştim. So Hyun, Kris'i Sehun ile aldatmıştı...Sehun...O Baekhyun'un kuzeniydi ve...Ve Kris'in yakın arkadaşıydı.

"Ama Baekhyun? O affeder mi ki?" dedim birden. Dememem gereken şeyi tam zamanında söylemiştim işte.

****
(Baekhyun)

Durdum... Kalabalığın ortasında durdum... Sağıma baktım...Soluma baktım... Kalabalığın sesini dinledim...Birbirine karışan sesler, birbirine çarpan insanlar, gülenler, ağlayanlar, sevgililer, öğrenciler...
Derin bir nefes aldım... Gözlerimi kapadım kalabalığa... Tekrar açtım gözlerimi...Her şey aynıydı...Kimse, kimsenin umrunda değildi yine...

Dipsiz bir kuyudan aşağı atılmış gibi hissediyordum. Başını bilmeden atılmıştım ve sonu yoktu...Sonu olmayacaktı. Benim haberim yoktu hiçbir şeyden. Ötekiydim hayatlarında. Sae-ron'a mı kızmalıydım? Onun sevgisi yüzünden mi böyle olmuştu herşey? So Hyun beni severken, onu deliler gibi severken... Ona aşık olan kardeşime gitmişti...Ama olmamıştı. Ben onların sevgisini aşk sanıp geri çekilmişken, so hyun büyük aşkı olan benden vazgeçmiş ve Kris'i de aldatmıştı.

Kimdi bu karışık hikayede suçlu olan? Kimdi tüm bu felaketleri başlatan? Saf bir sevgi miydi bir senedir kardeşime duyduğum öfkenin sebebi? Saf bir sevgi miydi bizi birbirimize düşman yapan? Saf bir sevgi miydi bizi birbirimizden ayıran? Saf bir sevgi miydi so hyun'umu benden alan?

Peki ben şimdi aynı şeyi yapmıyor muydum? Dibine kadar aynı döngüyü tekrar başlatmıştım.
Yoo jung'un geldiği ilk gün anlamıştım kardeşim ile birbirlerini seveceklerini. Herşeyi planlamıştım. Kris uzun süredir yanında kimseyi oturtmamasına rağmen ona izin vermişti. Farklı hissediyordu ona karşı. Uyurken bile onu dinlediğini, gizlice onu izlediğini görüyordum. So Hyun'a bir zamanlar baktığı gibi bakıyordu yoo jung'a da. Bende, Kris'in benden aşkımı aldığı gibi, aşkını ondan almak istemiştim. Yoo jung'u ondan almayı istemiştim.

Ama artık vazgeçecektim...Ben uzun zamandır sadece kendim ölüyor gibi hissederken, kardeşim çok daha fazla acı çekmişti. Artık ona verecektim yoo jung'u. Birlikte mutlu olmalarını sağlayacaktım. Kendim, kendi kendime, tek başıma acı çekecektim. Kardeşime yaşattığım yalnızlık hissini tek başıma, dibine kadar yaşayacaktım...

Ben Byun Baekhyun'dum... Benim için​ her şeyi yapan kardeşim Kris Wu için her şeyi yapabilecek bir adam...