Lise

Bölüm 8

"Neden bana yardım ediyorsun?" dedim şemsiyenin altına biraz daha girerek.

İkimizde şemsiyenin altına girmiştik ve birbirimize fazla yakındık. Ama yaklaşık on dakikadır tek bir kelime bile etmemiştik.

"Sanırım ona benziyorsun."

"Kime?" dedim ona bakarak. Bu kadar yakından ona bakmak tuhaftı. Uzun boyundan dolayı başımı sürekli havaya kaldırmak zorunda kalıyordum ve cidden yakından bile kusursuz bir yakışıklılığı vardı.

"So Hyun'a."

Başımı indirdim. Kris'e üzülmek yerine nedensizce sinirlenmiştim. Beni ona benzetmesini istemiyordum. O kıza benzemek istemiyordum. Kendim olmak istiyor ve Kris'in bana ben olduğum için yardım etmesini istiyordum.

"Annen kızmaz mı?" dedim oluşan sessizlikten faydalanarak.

"Sanırım hayır. Evime gelecek olan ilk kız sen değilsin."

Sinirden köpürüyordum. Çok çirkin konuşuyordu.

"Anladım." diyip önüme baktım.

"Geldik." Dedi yaklaşık on beş katlı apartmanın önünde durduğumuzda.

"Güzelmiş." dedim ve ona tebessüm ettim.

"Neden bana güveniyorsun?" dedi daha apartmana girmeden. Şimdi uzun boyundan dolayı o başını yere doğru indirmiş ve bana bakıyordu.

"Çünkü güvenmek zorundayım. Çaresizim."

Söylediğim şeylerle bana baktı bir süre.

"Güvenebilirsin. Zorunda olduğun için değil. Arkadaş olduğumuz için."

Arkadaş mıydık? Hayır. Onu seçmemiştim ki.

"Seni seçmedim." dedim apartman kapısına geldiğimizde.

"Biliyorum. Ama sevgilini de seçmedin."

Birşey demeden asansöre bindik.

Altıncı kata bastığında korkuyla titredim. Asansör korkum vardı ve bariz titriyordum. Sımsıkı köşedeki demirleri tuttuğumda ellerimin kızardığını görebiliyordum.

Kris beni izlemişti. Hatta korkumu anladığına bile emindim ama bana hiçbir şey söylememişti.

Asansör durduğunda utanarak Kris'i takip ettim. Kapıyı açıp içeriye girdiğinde "Kris? Sen misin oğlum?" diye bir ses duymuştuk.

"Benim anne." diye Kris'te kadına cevap vermişti. Kris'in bilmediğim aile hayatı çok normal ve güzel hissettirmişti.

Ayakkabılarımızı çıkarıp içeriye girdiğimizde beklediğimden çok daha küçük bir evle karşılaşmıştım.

"Anne. " dedi Kris oturma odasına girip ve bende hemen arkasından girmiştim.
Annesi beni görünce gülümsemişti. Biliyor muydu yani benim geleceğimi?

"Merhaba." diyerek annesini selamladım. Annesi ayağa kalkıp benim yanıma geldi ve yanaklarımı sıktı.

"Çok güzelmişsin kızım." dediğinde utançtan kızarmış,terlemiştim.

"Teşekkür ederim. Sizde öylesiniz."

"Ben size havlu getireyim. Kurulanıp, üzerinizi değiştirin."

Annesine gülümsedim ve annesi odadan çıkınca kanepeye oturan Kris'in yanına gittim.

"Annen geleceğimi biliyor muydu?" dedim merakla.

"Tabiki biliyordu. Seni öylece getireceğimi mi sandın?"

Haklıydı. Beni öylece getiremezdi.