Hastane koridorunda boş duvarlarda yankılanan sessizlikle bir amaç aradım kendimde . Neyin hevesiydi bu beni boş koridorlarda hissizleştirmeye iten.
Bu şehire ilk gelişimi hatırladım . Kendimi ait hissetmediğim bir yolda babamın gelişini beklerken mevsimin soğukluğuyla üşüdüğüm günleri anımsadım. İşkenceler üzerine kurulu bir amaçla geldiğim bu şehre şimdi farklı amaçlarla kalmaya devam ediyorum. Kan bağım olan içimde özlem adına hissettiğim o bedenler şimdi çok uzaktayken amacımda yürümek beni hem yoruyor hem de biraz ürkütüyor.
Bir an dağın en tepesinde bulunan evde cam sildiğim günleri anımsadım . Değişik zamanlardan geçtiğim şu hayatta konumlardan konumlara uçarken biraz da geçmişi anımsayarak çok zor şartlardan geçtiğimi hatırlatmak istedim kendime. Kimsenin kolay kolay erişemediği şu yüksek gördüğümüz mevkilere gelmenin kolay olmadığını her seferinde hatırlatıp dururken insan olmayı da unutmamayı tekrar söyledim cümle arasında.
Bir çocuk gibi yalvara yakara istediğim şeyleri oldurmaya çalışırken hırçın tavırlarım artık daha sakin olmayı daha sabırlı olmayı öğrendi zamanla .
Saat sabahın kaçı bilmiyorum ama bildiğim tek şey var zamanın acımasız olduğu ...
