Senden kmlerce uzakta olan kokuları düşün , varlığıyla huzur bulduğun , içindeki boşlukları kapattığın insanları... her sabah uyandığında aklına ilk gelen kişi midir yoksa olay mı ? Acı mıdır ? Mutluluk mu ? Bir sabah farklı bir hisle uyandığında anlıyor insan aslında hep mutlu uyandığını .
sabahları en sevdiğim yemeği yapan annemin öperek uyandırdığı sabahları özlüyorum. benzersiz kokusunu içime çeke çeke öptüğüm sabahları , bir gülümsemesiyle hayatta her şeyimin o olduğunu göz bebeklerimde hissettiğim sabahları, beraber kahve içtiğimiz günleri, akşamları beraber yürüyüşe çıktığımız günleri ...
Anladım ki hayatta en güzel mutluluk ailenle geçirdiğin zamanlarmış , en basit akşam yemekleri bile bir gün gelip senin en özlediğin anlar oluyorsa sende bendensin güzel kardeşim.
Rakamsal yaşları değilde manevi yaşları hesaplarsak bir çok tecrübe edindiğim günleri hafızamda iyi ya da kötü bir ders olarak biriktiriyorum. ara sıra açıp derslerimi tekrar okuyorum. bir gün gaflete düşüp unuturum diye korkarım hep . kendime unutturmayıp anımsadığım tecrübe birikintilerime bir yenisini hep tekrar tekrar ekleyip hoşgeldin diyorum her gece.
ki en kötüsü geceleri daha da anımsayıp onlarla beraber uyuyorum karanlıkta.
