En büyük korkum dedi ve durdu ;
" unutulmak " derken gözleri boşluktaydı.
Sağ gözünden bir damla yaş akıtırken yutkunmaya çalışıyordu.
Soğuk ellerimle yüzünden akan yaşları silmeye çalıştım. Bir anda elimden tutup dudaklarında kokumu derin nefesiyle hissetmeye çalıştı.
" varlığınla huzur buluyorum " dedi
" varlığın hayatıma renk katan tek ışığım " dedim.
"Ya unutulursam "diye tekrar ederek gözlerimin içine baktı .
"Unutulmak ruhsuz insanların kaderidir . Sen benim ruhumsun "dedim
Ve sustuk .
