Önce gemilerin limanda olduğunu bildiğimden çokça kez onları yakmayı denedim. İşimi garantiye almalıydım bunun beni buraya hapsedeceğini anladım ve bekledim . Bir gün gemilerin beni özgürlüğe götüreceğini tahmin dahi etmedim . Her defasında nefes almak için gittiğim limanları bu sefer yakmak için gittim . Liman mı yoksa gemi mi sorusu arasında baya bir zaman hırpalanıp fırtınaya kapıldıkça gördümki ben ne bir gemi yakabiliyorum ne de liman . Öfkem her şeyi yakmaya yeterken sonra ne olacak düşüncesi beni eylemsizliğe sürükledi .
Uçsuz bucaksız bir huzura bilet almak istedim hep . Biliyorum ki öyle bir yerin sadece boşluktan ibaret olduğunu yaşadığım müddetçe bu sınavdan kaçamayacağımı anladım . Limanın yakınlarında ikamet etmeyi tercih etmemin sebebi bir gün bu kalabalık beni boğarsa tek nefes alabileceğim yerin kaçıp bir liman olmasıydı. Ama her gidişimde gemilerin gitmiş olmasını temenni ederdim. Bende bir gün o elinde kırmızı bavulu ve yüzünde anlamsız ifadeli insanlardan olacaktım . Belki de bunun sadece hep hayalde kalması güzeldi . Kim bile bilir ?
