Çaprazımda oturan kadını bir an için annem sandım . Kucağında bebek vardı . Tamda bizim tabloyu yansıtan türden . Meğersem değillermiş . Bu yaştan sonra tekrar anne olacağını öncesinde planlamamıştı elbet . Bende hiç düşünmezdim kardeşimle aramda 21 yaş olacağını . Kokusunu başka bebeklerde hissetmeye çalışıyorum ama onun gibi olamıyor . Bir an için ondan öncesi yokmuşta olmamış gibi hissettim . Sanki o hep uzaklarda bir yerlerde bizim yanımıza gelmemizi bekliyormuş gibi .
Sonra bir melek geldi aniden ve ailemize yeni bir üye katıldı . Hâlâ varlığına alışmaya çalıştığım kişinin küçük kardeşim oluşunu sevinçle kilometrelerce uzaktan kabulleniyorum artık . Aslında ondan sonra hislerimin daha yoğunlaştığını farkettimm. Oraya gitme isteğim daha da arttı . Kötü olansa uzaklarda onun büyüdüğünü göremiyor olmam . Bulunduğum yerden koşar adımlarla kaçıp özlediğim kokulara sarılasım var .
Ben ne zaman büyüdüm koca bir abla oldum ? Ne zaman oldu tüm bunlar. Kendimi hâlâ bir çocuk gibi hissederken ne zaman büyüdüm ? İçimdeki çocuğu öldürüp artık bir yetişkin olduğunu kendime sürekli hatırlatmam gerek .
Kendime yarattığım imkanlar gereği buraya bağlanmam da ayrı bir kaos benim için .
