Kalabalıklar içinde koca bir yalnızlık.
Ama bu çok güzel bir yalnızlık.
Sadece kendini dinlemek. Kendine kulak vermek. Kendi müziğinle tek başına dans etmek gibi bir his . Bir an olsun boğucu gürültüden kurtulmak için kulaklarını sıkıca kapatıp kendi sessizliğine kaçmak . Güzel bir kaçış bu.
Kapalı bir kutu misali istediğimde açıp istediğimde kapanıyorum. Bunu eski bir müzik kutusuna benzetebilirsin. Eskiden açtığımızda dans eden bir kızla beraber çalan güzel müzik ve kapağını kapattığında ince bir sessizlik. Ne kadar da güzel değil mi .
Ağzımdaki kötü kelimeleri unutup güzel kelimelerle devam etmek istiyorum bende . Bütün güzellikleri mıknatıs gibi çekip kendimi gül bahçesinde gibi hissetmek istiyorum.
Evet güzel kararlarla yeni bir başlangıç yapmaya koyuluyorum . Yeni yerler keşfedip kendi içimdeki gizli dünyamı bulmaya devam ediyorum. Her gün bir yenimi keşfedip seyre dalıyorum. Meğer benim tek derdim kendimmiş. Sürekli kendimi anlattığımda farkediyorum.
Ne güzel dertki kendimle uğraşıp kendi dünyamı keşfetmeye çalışıyorum. Belki de en güzel kötü huydur bu.
Yeni bir okyanus keşfetmek gibi geliyor bazen.
En güzel mavi ile dünyamı güzelleştiriyorum.
Bunu okuyan sen kendine dön bir bak sendeki okyanus hangi derinlikte?
