Walküre

3) een ongewenste brief

Elin was zoals altijd mooi op tijd. Ze wisselde de keuken knecht af die 's nachts het vuur smeulende hield.

Ze pookte het op, gooide nieuw hout op de kolen en warmde eerst gretig haar handen. Ze knoopte haar schort opnieuw en zorgde dat haar linnen kap goed zat.

Als het vuur warm genoeg was nam ze de schep en deed ze de helft van het brandende vuur in de oven.

"Hoe was het met je moeder?" vroeg de kok.
"Goed! Ze is trots op haar oogst. Ze heeft geen enkel veldje dat mislukt is."
"En zo hoort het ook" riep de kok haar na.

Het vuur had de klei oven heel de nacht laten opwarmen. De laatste kooltjes zouden de oven helemaal op temperatuur brengen. Terwijl de kok het rijzende deeg controleerde onderhield Elin het vuur.

"Ik denk dat dit deeg klaar is."
Elin schepte het deeg op haar bak schep en schoof het ver de oven in.
"Drie broden vandaag."
"Drie maar?"
"Ik heb niet genoeg meel voor vier hele broden vandaag."
"Ah."
"Heer Ingmar merkt dat toch niet."

Elin bakte de broden in de nu gloeiend hete oven.
Toen die klaar waren schepte ze de broden eruit en op de tafel om af te koelen.

"Ah je hebt talent" riep de kok.
"Dit is geen talent hoor. Een man is het best tevreden te stellen door z'n maag te vullen."

De kok merkte de sarcastische ondertoon maar al te goed. Hij durfde niets te zeggen maar lachte luidop.

Elin sneed een van de broden in twee. "Een helft voor de heer. Andere voor de twee kinderen."

Ze nam de plateau met het halve brood, boter, een mes, een kruik wijn en een beker mee.

Aangekomen op de grote gang werd ze tegen gehouden.

"Elin. Er is een brief gekomen voor de heer. Aangetekend. Verzegeld met lak. Alles. Breng het hem aanstonds."

"Doe ik heer wapenmeester."
Ze ging lichtjes door een knie en liet de rentmeester de brief bij de plateau leggen.

Aangekomen bij de slaapkamer van de heer zette ze de plateau neer op het tafeltje naast de deur, duwde de deur open en ging naar binnen met de plateau.

"Goedemorgen heer. Ik breng u uw ontbijt en een brief."
De heer werd brommend wakker in zijn bed en draaide met zijn gezicht naar Elin.

Die deed zoals elke ochtend de deur open, pookte de haard opnieuw op en legde het ontbijt op het kastje naast zijn bed.

Op het vuur in de kamer van de heer kookte ze water en herschikte ze de handdoeken.

"Er is een verlakte brief voor u heer. De heer wapenmeester vroeg of ik u de brief wilde bezorgen."

Ze haalde de brief van de plateau af en overhandigde hem aan haar heer.

Toen de heer goed en wel doorkreeg wat voor zegel er in de lak geduwd was werd hij razend.

"Hoe durft dat mens!" brulde hij. Elin wist perfect waar de brief over ging, maar toonde niets en zei niets.

Heer Ingmar scheurde de lak kapot en ontrolde de brief.

"Een onderhandeling! Met mij! De schaamteloosheid! Ik ben niet de rebel! Zij zijn het! Hangen zal ik ze!"

Hij gooide de brief over zijn bed heen de grond op.

"Elin! Verbrand dat ding! Ik zal die mislukte heren mores leren!"

Elin liep naar de brief toe en pakte hem op. Het zegel had ze wel gezien.

"Verbrandt het! Nu!"
Verschrikt wierp Elin het perkament het vuur in.
"Daar boeten ze voor!"