Walküre

31) afbetaling

Ingmar had al enkele nachten als een blok geslapen tot aan de volgende ochtend en werd wakker als een uitgeslapen man.

Hij keek naar het flesje laudanum op het kastje aan de andere kant van de tafel.

Op dat moment kwam Elin binnen.

"Oh" zei ze "u bent al wakker. Heeft uw medicijn niet gewerkt?
"Het werkt wel" zei hij verbaasd, "beter dan gedacht zelfs."

Hij keek naar Vill dat voor het eerst in lange tijd niet meer onder zijn kussen lag, of zelfs maar in zijn bed.

Het lag op het kastje wat verderop.
Elin zag het ook. En het verbaasde haar.

Maar zoals altijd gaf ze hem netjes zijn ontbijt. Toen ze het neer zette op zijn tafeltje, sprak hij weer.

"Ik moet elke avond een glas wijn hebben voor bed. Om mijn medicijn in te mengen."

Elin knikte.
"Zeker heer."

"Geen melk meer" vervloekte hij Eirikr's advies.

Elin ging verder met het openen van het raam en kreeg tot haar verrassing geen opmerking over het oppoken van het vuur.

"Heeft u nog gedroomd?"
"Nee" mompelde hij.

Hij probeerde het rond te krijgen in zijn hoofd. Een eenvoudig druppeltje uit een flesje liet hem een hele nacht doorslapen als een blok en een droomloze slaap op de koop toe. Al in de eerste paar nachten!

Hij twijfelde altijd aan alles. Vooral als er een vleugje mystiek aan hing. Maar dit is vooral ronduit griezelig.

Elin verliet de kamer wanneer Aderik klaar stond met zijn brieven. Normaal is Elin eerbiedig en kijkt ze naar de grond als hij voorbijloopt. Maar nu kijkt ze hem recht in de ogen en hij krijgt er de rillingen van.

Gelukkig voor hem loopt Elin snel door.

"Er is een belangrijke brief voor u" stak Aderik van wal.
Ingmar keek hem niet aan terwijl hij het deken van zich afgooide en recht ging zitten.

"Het is van de heks. Er hangt klei aan."
"Ah" zei Ingmar gelijk, "ze zal haar prijs opvragen."

Ingmar las de brief door.
Zowel Elin als Aderik wachtten af wat er gezegd zou worden.

"Ze wil de betaling doen in de Assembly. Onder bijzijn van jou en Eirikr om zeker te zijn dat ze veilig is."

Even heerste de stilte.
"Veilig. Puh" klonk het arrogant, "wat denkt ze dat er gaat gebeuren? Dat de Arabieren haar onderweg neersteken?"

Aderik rolde met zijn ogen. Elin had het gezien en moest er stilletjes om grinniken. Eerbiedig vertrok ze.

"Goed" hoorde ze Ingmar nog zeggen, "we zullen er zijn."