Walküre

20) Ingmar en Eirikr

Iedereen in de terp die rond de Assembly aanwezig was ging ervandoor zodra Ingmar in hun zicht verscheen. Eirkikr haastte zich naar buiten op het geluid van het tumult buiten.

"Ingmar?" vroeg hij oprecht verbaasd bij zijn verschijning. Hij zag er slecht uit.

"Jij moet me helpen" zei Ingmar. Dat was dan ook de eerste keer. "Kom binnen" zei hij. Hij hield de deur van de Assembly open terwijl Ingmar zich zonder gevolg naar binnen werkte.

Ze gingen zitten op een rustig stukje, ver in de Assembly.

"Vertel" viel Eirikr met de deur in huis.
"Ik heb nachtmerries."
Eirikr knikte.

"En jij moet me daar vanaf helpen."
"Iedereen heeft nachtmerries, er is niets bijzonders aan."
"BIJ MIJ WEL!" brulde hij gelijk.

Eirikr bleef kalm.
"Goed" zei hij, "en waar gaan je nachtmerries over?"
En toen bevroor Ingmar.
"Ik weet het bijna niet..."
Eirikr liet zijn hoofd nu een beetje scheef hangen. Als je nachtmerries hebt weet je toch altijd nog een beetje als je wakker wordt. Maar Ingmar scheen van niet.

"Ik heb het altijd koud" zei hij, "in m'n droom."
Eirikr lachte inwendig, Ingmar liep erbij alsof hij een sneeuwstorm moest doorkruisen en ze waren nog altijd maar herfst. Er viel niet zo veel regen en het was niet uitzonderlijk koud.

"En ik zie Vill."
"Hm" knikte Eirikr.
"En altijd als ik wakker wordt, staat het angstzweet op m'n gezicht en lopen de rillingen over m'n rug heen."

Eirikr zuchtte nadenkend.
"Hoe lang al?"
"Een week nu."

Eirikr zuchtte opnieuw.
"Ik ga eerlijk zijn Ingmar, als je niet meteen met wat concretere informatie komt kan ik je weinig helpen. Ik kan je wel wat spulletjes geven, maar ik verwacht geen wonderen."

"Alles wat je kan doen" zei Ingmar waarop hij het koude zweet van zijn voorhoofd wreef met zijn hand.

Eirikr stond recht.
Direct nam hij enkele kruiden.

"Dit is munt en lavendel" zei hij, "hang ze verder te drogen boven je bed of in je kussen. Het kalmeert."
Ingmar nam het gelijk aan.

"Eet niet te zwaar vlak voor je naar bed gaat en drink een glas melk. En laat het raam open voor frisse lucht."

Als laatste gaf Eirikr nog een fles mee. "Dit is op basis van kruiden. Lavendel en munt, maar ook enkele andere. Drink er een paar slokken van voor je gaat slapen."

"En wat doet het?"
"Het kalmeert."
"Kan je niet meer doen?"
"Iedereen droomt Ingmar. Daar kan ik niets aan doen."

Eirikr keek naar de steeds zenuwachtiger wordende Ingmar. Hij zat er eerst nog een beetje bij als een hoopje ellende, maar leek nu vooral opgejaagd.

Toen de heer opstond en wegliep merkte Eirikr op dat Ingmar in zijn tred een beetje scheef liep. Hij helde een beetje over naar links, de kant waar Vill aan zijn riem hing.

Misschien was het toeval, maar dat geloofde hij niet.