Walküre

32) de ontmoeting

Ingmar begaf zich met een zak gevuld met alle mogelijke zaken waar de terp belastingen mee had betaald.

Eirikr was mee en de hele terp sloeg op het zien van Ingmar in paniek. Ingmar was oprecht tevreden van het wondermiddel dat hij voor zijn slaap gekregen had. Maar hij was een beetje bang voor de kostprijs. Vooral als hij het medicijn lang zou moeten nemen.

Alle mensen liepen als mieren door elkaar met de veronderstelling dat ze opnieuw belastingen zouden moeten betalen.

Maar Ingmar reed door. Hij stopte maar bij één gebouw. De Assembly hal.

Eirikr was niet buiten. Niet bij de mensen op bezoek. Geen herstellingen aan de hal. Geen ochtend wandeling aan het doen.

Hij was aan het treuren om het verlies van zijn moeder, slechts een paar dagen eerder. Ze hadden haar gecremeerd nabij de rivier en haar as in een urn met bijgiften op het grafveld bij de voorouders bijgezet.

Maar het gemis was nog niet weg. De manier waarop bleef knagen. Hij was daarom ook niet blij om van Aderik te vernemen dat Ingmar buiten op hem stond te wachten.

Hij volgde naar buiten.

"Eirikr" begon Ingmar alsof er tussen de twee niets gebeurd was.

"Ingmar" snoof hij zijn verdriet weg.
"De heks heeft me een wonderlijk medicijn gegeven. Ik zou ze hier moeten ontmoeten."

Ingmar kwam uit de lucht gevallen. Het was immers al een paar dagen heel rustig. Abnormaal rustig zelfs.

"Ze is hier nog niet."
"Hoe..." begon Ingmar. Hij wendde zich naar Aderik, "in de brief stond vandaag."

En als je van de duivel spreekt...

Iedereen die buiten stond om te volgen wat er gebeurde keek naar het zuiden. Ingmar was de laatste om zich om te draaien.

Het was echter niet de heks.
"Zij weer" vloekte Ingmar tussen zijn tanden.

Ze zat op een paard en reed hen tegemoet.

"Ingmar!" riep ze hem toe.
Hij gromde. Aderik was vooral verbaasd.

"Wees niet ongerust. Ik ben ongewapend. En slechts een boodschapper."
"Boodschapper?!" brulde Ingmar vragend.

"Ja!" brulde ze terug, ook al was ze nu best dichtbij. En haar stemming was uitermate vrolijk.

"Ik ben gekozen als boodschapper. Om te zeggen dat Zij hier bijna zal zijn. Ik ben hier om ervoor te zorgen dat haar niets overkomt."

"Puh" zei Ingmar meteen weer.

"Want we weten allemaal dat Ingmar zichzelf niet altijd onder controle heeft wanneer hij Wijze Vrouwen ontmoet!"

Ze verwees naar Ragnhild. Eirikr werd emotioneel van de vermelding. Het volk was positief geshockt. Stiekem vonden ze het heerlijk dat iemand Ingmar zo op zijn plaats durfde te zetten.

"Ik zou maar oppassen Ingmar. Want deze ontmoeting is niet wat jij denkt!"