Zorlu Aşk (BTS)

BÖLÜM 105

Gençler oy birliğiyle karakter ağzindan yazılmaya karar verilmiştir. Anayasamızın bilmem kaçincı maddesine dayanarak hepimizi birburimize karı koca ilan ediyorum sjsjdjdmsk. Oruç kafasi işte aldirmayiverin artik 😂

ASYA'DAN
Başımın zonklamasıyla uyanmıştım. Neredeydim ben. Burasıda neresiydi. En son... En son bar'a gelmiştim. Peki şimdi nerdeyim lan ben.

Şu anda içinde bulunduğum odanın kapısı açıldığında gelen kişiye bakmak için yattığım yataktan kalktım. Töbeler olsun bu yatakda neyin nesiydi. Hayır bu olamazdı değil mi? Umarım kabus görüyorumdur. Lütfen kabus olsun lütfen. Bunun kabus olmasını ümit ederek gözlerimi kırpıştırdım birkaç kez. Ama karşimdaki kisi yine Arda'ydı. Gecenin bir yarısı Arda'yla hiç bilmediğim bir ortamda ne işim vardı benim. En önemliside neden hiçbir şey hatırlamıyordum. Tek hatırladığım Jin'le kavga etmiştik ve ben o anlık sinirle bar'a gitmistim. Sanırım biraz fazla kaçırmış olabilirdim ama hiçbir şey hatırlamayacak kadar içmemiştim. Yani sanırım...

Arda:
Ooo "güzellik" uyanmış

Dedi jin taklidi yapmaya çalışarak. Acaba biliyormuydu "güzellik" kelimesinin jin'den başka hiçkimseye yakışmadığını. Bunu daha kaç milyon kere söylemem lazım.

Asya:
Arda!

Dedim şaşkınca. Alaylı gözlerini gözlerime sabitledi.

Arda:
"Arda" ismini senin ağzında duymayalı uzun zaman olmuş birdaha söylesene.

Asya:
Piç kurusu

Gözlerimi devirmiştim ona yakışan kelimeyi söylerken. Bana doğru yürümeye başlamıştı sinirle. Aramızda mesafe bırakmamıştı. Yatakta geriye doğru gitmeye başladım. O geldikce ben geriye doģru kaçıyordum. En son kaçacak yerim kalmayınca yatak başlığına yaslanmak zorunda kaldım. Sanırım kapana kısılmıştım. Korkuyordum ama bunu belli etmemeliydim.

Arda:
Bence benimle iyi anlaş. Çünkü şu anda bu koca evde sadece sen ve ben, biz varız. Yapacaklarımı hiç tahmin bile edemezsin. Ve buna kimse engel olamaz.

Kısık sesle konuşuyordu ve nefesi yüzüme çarpıyordu şerefsizin. Aramızda az mesafe vardı ve ben ondan  ciddi anlamda korkuyordum. Sesli bir şekilde yutkunduğumda piçimsi bir gülümseme yerleştirdi yüzüne

Arda:
Benden çok korkuyorsun değil mi?

Asya:
Hayır piç kurusu. Senden sadece nefret ediyorum.

Arda:
Eminmisin.

Dediģinde daha çok yaklaşmıştı bana doğru. Ellerimle onu ittiğimde bir fayda etmemişti. Bu sefer tırnağımla yüzünü çizdiğimde geri çekildi. Bundan yararlanarak ayağa kalktım ve kasıklarına tekme attım. Ondan korkup dediklerini felan yapacağımımı saniyordu bu ahmak. Hah ne kadarda ironi.

O yere yığıldığında hemen odadan dışariya çıktım. Evi hemen gözlerimle süzdüm ve çıkış kapısını gördüğümde hic vakit kaybetmeden oraya koştum. Kapıyı açmaya zorladım ama kahretsinki açılmiyordu, kilitliydi. Anahtarı aramaya başlamıştım ama arkamdaki sesi duyduğumda olduğum yerde kaldım.

Arda:
Bunu mu arıyorsun?

💩🐇🐄🐐💨

Deminki odadaydım ve yaklaşik yarım saattir burada öylece oturuyordum. Neden hiçbir şey hatırlamıyordum nedenn?

Kapı tekrar açıldığında yine içeri arda girdi. Tek fark elinde bir tepsi vardı.

Arda:
Şimdi yemek yemelisin. Sonra güçsüz düşeceksin.