10

Bölüm-6: Jack Robert

Üzerinden iki hafta geçmişti. Ciddiyim. Onunlayken zaman o kadar çabuk geçiyor ki. Ve itiraf ediyorum. Onunla tanıştığımızda bu kadar eğlenceli biri olabileceğini tahmin etmemiştim.

 ELLİE Tarihi dersinin bitmesine 10 dakika kala hoca bizi serbest bıraktı. Bu sayede sanat binasının önündeki bankta oturdum ve Rochelle'in dersinin bitmesini bekledim.

Ama sonra yanıma biri oturdu. Şu düzgün taranmış parlak sarı saçları- TAMAM artık onun adını biliyorum.

...

Rockelle'i odama davet ettiğim ilk günlerdi. Onu odama davet ediyordum çünkü o odasını 2 kişiyle paylaşmak zorundaydı. Ve odası benimkinin yarısı kadardı.

Benim odamdaysa tek sorun Lydia ve Katriane'nin sinir bozucu bakışları ve bize bakarak fısıldaşmalarıydı.

" Annesinin o küçükken öldüğünü duydum." demişti Rockelle fısıldayarak. " Zaten annesi bir 9 muş. Bu yüzden o da 9. katta kalmak istemiş." Ah, bu kız bunları nereden duyuyordu? Bu konuda kesinlikle benden daha iyi.

" Ve adı da Jack Robert. Sanırım bir adı daha varmış. Bir de kuzeni varmış, oldukça popülermiş diye duydum."

...

Tanışmak için elini uzatmıştı. İki hafta geçmişti ama biz o kadar çok karşılaşmamıza rağmen tanışamamıştık.

" Jack Robert.." derken gülümsedi. Gülümsemesi beni benden alsa da ergenliği bir kenara bırakmalıydım. Sonra " 9. kat. Ama sen zaten bunu biliyorsun." dedi.

" Nicola Keltz. 10. kat."

"Nicola" diye ağız haretketleriyle ismimi tekrar etti. Bunu herkese mi yapıyordu? Yoksa bu bana mı özeldi? Ergenliği bırak Nicola, bırak.

" Ağabeyin gerçekten Damon Keltz mi?" diye sordu aniden.

Hey, bi dakika ben bunu kimseye söylememiştim ki? Yüzümdeki şaşkınlıktan olacak açıklama yapma gereği duydu.

" Bu okulda seninle ilgili haberler bile senden daha çabuk ulaşır diğerlerine. Buna alışmalısın."

...

" Bugün üç çıkma teklifi aldım." dedi Rockelle ağzındaki sakızı  abartılı bir şekilde çiğneyip dururken. Sırtında kemanı ve örgülü uzun sarı saçlarıyla çok havalı ve güzel görünüyordu. Sanırım,  erkek olsaydım ben de ona çıkma teklif ederdim.

" Birincisi şu Derek McCartey'in arkadaşı. Ama kendisi olmadıktan sonra bu neye yarar ki."  Ağzındaki sakızı şişirip tekrar patlatmasıyla çevremizdekiler bize dönüp baktı. " Ayrıca ikinci şahıslardan hoşlanmam. Ve bu tabir bunun için kullanılmasa da bence o bir ikinci şahıs."

" İkincisi bizim kattan, bir sanatçı. Adı neydi?" diyerek kendine kısa bir düşünme süresi tanıdı. Sonra " Adını bile hatırlamıyorsam ne önemi var ki?" dedi  ve gülüştük.

" Üçüncüsü- Bi dakika niye ben kendimi anlatıp duruyorum ki? Biraz da sen anlat. Duyduğuma göre kimseye yüz vermiyormuşsun."

Bana baktı ve ben gerçekten kızardım. Ama sonra kendimi toparladım. " Yüz vermemek mi? Gerçekten sadece bu konuları konuşmak istemedim."

" Yani  okulun yalnız kovboyu olacağım diyorsun?" dedi Rockelle kaşlarını yukarı kaldırarak. Yüzünde garip bir ifade vardı.

" Hayır." deyip yüzümü buruşturdum. " Sadece beyaz atlı prensimi bekliyorum."

Konuyu değiştireceğini  sanıyordum. Ama belli ki bir niyeti varmış. " Bu yakışıklı prens Jack Robert olabilir mi? Saat iki civarında sanat binasının önünde yakalanmışsınız."

İşte bu defa sinirlendim. Cidden Rockelle ağzımdan laf mı almaya çalışıyorsun? Bu okulda böyle insanlar olduğu sürece tabiki de benimle ilgili haberler benden önce başkalarına ulaşır.

" Ağzımdan laf almaya çalışıp durma Rockelle." dedim yüksek sesle. Etrafımızdakiler yine bize baktı.

" Eğer gerçekten arkadaşım olsaydın zaten bunları sana kendi isteğimle söylerdim."

Hızlı adımlarla yatakhane binasına doğru yürüdüm. Asansöre bindiğimde asansör doluydu.  5. seviye birkaç kız bana bakıp fısıldaşıyorladı. Ne olmuş olabilirdi ki? Rockelle ile daha yeni tartışmıştık ayrıca bu, o kadar önemli bir olay değildi.

10. katta asansörden indiğimde kötü bir süprizle karşılaştım. Oda kapımın önünde bir kalabalık vardı.  Kızların neden fısıldaştıkları belli olmuştu.  Çünkü eşyalarım oda kapısının önünde duruyordu.