10

Bölüm-12: Hapis

Tamam, yine yeni bölümünüz. Ve ithaf da aysemm3 e.

Okumada kalın. Ve mutlaka yorum yapın.

Elime geçirdiğim bir kazağı daha bavulun içine tıktım. Sonra dizlerimin üzerine çöküp fermuarı çekmeye çalıştım. Üçüncü denemede ancak kapatabilmiştim.
 

Ayağa kalktım. Yağmurluğumu yatağın üzerinden almamla telefonum çaldı. Abim.

" Abi?"

" Geldim Nicola, ana girişte bekliyorum."

" Tamam. Geliyorum."

Okuldan uzaklaştırma cezası almıştım. Sanırım bunu hak etmiştim. Yani onlara göre. Başkanın kızının resmini mahvedip onunla sürekli kavga etmek de ne demekti? Ellie tarihinde böyle sorumsuz bir öğrenci daha görülmemişti. Bana söyledikleri aynen bunlardı. Daha düşük seviyeli olsaymışım çoktan atılırmışım. Bir daha böyle saygısız hareketler yapmamalı ve okulda kesinlikle siyaset konuşmamalıymışım.

Ben siyaset konuşmıyım peki. Ama siz okulu seviyelere bölmüşsünüz. Bundan büyük ayrımcılık olur mu? Sonuçta eşitlikçi bir hükümetimiz varken biz de böyle bölünmüş bir ülke ve bölünmüş bir okulda yaşarken öğrencileri ne kadar baskı altında tutabilirdiniz?

Düşüncelerimi yarıda kesip küçük mavi bavulumu dikey hale getirdim. Ve sapını uzattım. Dışarıdan kahkahalar geliyordu. Artık kimlerden geldiğini tahmin etmişsinizdir.

Sonra kahkahaların sahipleri içeri girdiler. Lydia ve Katriane. Sinirlerimi bozan muhteşem ikili. Ama sanırım artık vücüdum onlara karşı bağışıklık kazanmıştı. Bu yüzden onlara gülümsedim. Buruk bir gülümseme.

" Ağ seğn gidiyoğsunn." Katriane dudaklarını büzdü. " Üzüğldüm."

Ben de Katriane. Senin 'ğ'lerini özleyeceğim. Hayatıma 'ğ' katıyordun.

" Aslinda eğn başindan beği buğaya layik değiğldin ezik. Yağni şu haline biğ bak. Bu valizdekileğ nasil biğ hafta yetebiliğ?"

 Aslında şimdi düşündüm de özlemeyeceğim. Yağnii günde on kıyafet değiştirmediğim için olabilir mi Katriane?

Lydia odadaki pembe pofuduk koltuğun üzerine oturdu. O olaydan beri bana gerçekten soğuk davranıyordu. Tamam,  bana karşı  hep bir gıcıklığı vardı ama onu hiç böyle görmemiştim.

" Senin baban kimdi?" diye sordu Lydia kaşlarını kaldırarak. Aslında en başından beri sorması gereken soru buydu.

" Çok iyi bildiğiniz bir isim."  dedim gülümseyerek. Gerçekten de öyleydi. Sürekli haberlerdeydi. Ama Lydia'nın bizi şu zengin Keltz ailesi sandığına eminim.  Yani düşündüğü kişiler değildik. Ve biz kesinlikle zengin değildik.

" Nicola!" Aniden kapı açıldı ve Rockelle içeri girdi. Hızlı hızlı yürüyüp yanıma geldi ve kollarını boynuma doladı.

" Vedalaşmadan gittin diye çok korktum!"

Gerçekten de kalp atışlarını duyuyordum.

" Neden ki? Sadece bir hafta." dedim. Rockelle'in kolları hala boynumdaydı.

" Neden mi? Sen benim en yakın arkadaşımsın." Sonunda bana sarılmayı bıraktı. " Ayrıca.." dedi gözlerini zemine dikerek. Bu aralar bu hareketi çok sık yapıyordu.  " Bu ceza biraz da benim yüzümden."

Bunu hiç düşünmemiştim. Evet, Rockelle'e bunu yapmaları beni gerçekten çok sinirlenmişti. Ama bunu yaparken sadece onu savunmamıştım. Bütün ezilenleri, haksızlık edilenleri, onların bundan önce tüm yaptıklarını , yapılanları ve kendimi savunmuştum. Sadece seni değil Rockelle.