Undying Princess {[EDITING]}

#20 (Revenge)

Juliana's POV

Kinabukasan

Maaga akong nagising at hindi ko alam kung bakit. Andito ako sa salas at nakahilata sa sofa. Siguro kasi hindi ako makapaniwalang sinabi kong boyfriend ko si Jerico kahit hindi naman talaga. Shit, Baliw na talaga ako.

*riiing* *riiiing*

Kinuha ko kagad yung phone ko sa bulsa at tinignan kung sino yung tumatawag. Unregistered number?

"Sino ka?" I calmly asked.

[Ganyan ka ba talaga bumati? Huh? Princess] sabi sa kabilang linya. I know this voice. Oh my gosh!

"Sino ka ba kasi?" I pretend na hindi ko pa sya kilala kahit na alam kong sya nga ang nasa isip ko.

[Hindi ako naniniwalang hindi mo kilala ang boses ko. I'm with you bago ka mawalan ng malay last week at ako ang dahilan kyng bakit malakas na ka ulit.] Napapikit ako ng mariin dahil sa mga sinabi nya. Hindi man ako makapaniwala pero nagi-guilt ako.

"Well, alam kong kailangan kong magthank you sayo. So thanks but you know what? Sana hindi mo nalang ginawa yun. Your mother will just believe na pinatay kita. And I'm very sure there'll be a war, someday"

[I know and that's the reasom why I called you. I want ti say sorry in advance. You don't know how much I love you, Juliana. But on the other side I became selfish. Sawang sawa narin kasi ako sa buhay ko. My mother is really eager to take revenge at sawang sawa na akong may nakikitang namamatay kaya ginusto ko naring maging tao.. maging mukhang patay. I can't protect you now, my princess. I'm really sorry]

"I don't know what to say. I don't know kung magagalit ba ako or what. But this is the onlt thing I should say to you. If your mother dare to hurt anyone that's importabt to me then I'm sorry too but I'll start the war. And I'll make we'll win"

[Kahiy hindi pa, kahit hindi ka pa nya ginagambala simulan mo na ang gyera or else, I'm telling you, matatalo ka] kumunot ang nuo ko at napaisip sa sinabi nya. There's something I need to know pero alam kong hindi nya sasabihin sakin yun.

"Seriously, alam kong hindiang iyon ang dahilan ng pagtawag mo. What else?"

[Alam mong hindi kita sasagutin ng deretso so I'll just warned you. Don't trust a person too much. Why? Because that person will just push you down really hard until you can't stand and fight back] bigla nyang pinutol ang tawag ng wala manlang paalam.

I can't belive this but my instinct saying tgat I should believe him. The son of my enemy.. naguguluhan na ako. One decision can change everything kaya hindi ako makapagdesisyon kung susunod na ako or what. Shit! I really don't have any idea!

"Juliana!" Napatingin ako kay yaya ng bigla nya akong tawagin. Para akong binuhusan ng malamig na tubig at bumalik ang isip ko sa katawang tao ko.

"Yes ya?" Umupo sya dun sa sofa katabi ko.

"Ano bang gumugulo sayo? Alam kong may problema ka yun nga lang, hindi ko alam kung ano pero alam kong marami. Pwede mong sabihin sakin lahat" sabi nya sakin. Sabihin ko man o hindi, alam kong hindi ko kaya ng mag isa

"Just, I'm really confused" napangiwi ako "hindi ko kasi maintindihan e, gulong gulo na ako. Natatakot ako, pano kung... pano kung pagsisihan ko lahat to? Pano kung ang akala ko ito yung nakabubuti? Hindi naman pala. Alam kong kahit anong iwas ang gawin ko hindi ko matatakasan ang gyera'ng nakaabang samin at hindi ko na alam kung ano gagawin ko"

"Alam mo, makinig ka lang kung anong sinasabi ng puso mo. Wag mong sabihing hindi mo maintindihan at wag mong isiping hindi mo alam dahil alam mo yun lahat. Wala ng ibang makakaalam nun kundi ikaw. Ayaw mo lang paniwaan at ayaw mo lang intindihin kasi natatakot ka. Asan na yung juliana na inalagaan ko at sobrang lakas?" Sabi nya. Napaisip naman ako.