1hafta sonra
"Kızım hadi kalk."
"Tamam anne ya. Zaten bir haftadır doğru düzgün uyumadım biraz daha uyuyayım." annem artık pes ederek odamdan çıktı. Basak 2 gün önce taburcu olmuştu. Aslında biraz daha kalması gerekiyordu ama inatçı işte. Yarası derin olduğu için acımamasının imkanı yoktu ama hastahaneden çıkmak için bize iyi olduğunu kanıtlamaya çalışmıştı. Ama su an biraz daha iyiydi. Yarın okula gelmek istiyordu ama Bulut onu eğer evden çıkarsa yatağa bağlamakla tehdit etmişti ve yapardı da.
Hastahanede herhangi bir kavga çıkmadan ayrılmıştık. Neden mi öyle söylüyorum çünkü Bulut Sarp'ın da hastahanede yattığını öğrenmeden çıkmıştık. Onun da durumu Basak kadar olmasa da kötüydü. Bulut onu yere attığında başını duvara çarpmış ve beyin kanaması geçirmişti. Yani Alp'in dedikleri doğruysa.
Yavaş yavaş yatağımdan kalktım. Bugün Basak için aldığım raporum sona erdiği için okula gitmem gerekiyordu. Bir haftadır neredeyse hic uyumamıştım ve bugun evde kalmak istiyordum ama okula gitmem gerekiyordu. Annemin doğumuna da kısa bir süre kalmıştı.
Kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve ılık bir duş aldım. Duştan çıktıktan sonra okula gitmek için çok vaktim yoktu. Bu yüzden biraz acele ettim. Çok disiplinli bir okulda okuyordum ve 1 dakika bile geç kalsam yarım gün yok yazılıyordum ve ben de devamsızlığımı biraz yediğim için az kalmıştı. Tabi bu Bulut ve tayfası için geçerli değildi.Onlar istedikleri zaman gidip gelebiliyorlardı.
Hızlıca formalarımı giyip çantamı aldım ve odadan çıktım. Annem salonda oturuyordu. Babam çıkmıştı sanırım. Kahvaltı etmeden annemi öptüm ve evden çıktım. Dersin başlamasına 15 dakika vardı. Hızlı hızlı yürürken önümde bir araba durdu. Bunun Bulut'un arabası olduğuna emindim. Çünkü bu sokaktan günde sadece 3-4 kere porche geçiyordu onlarda sabahın köründe gecmezdi. Yavaş yavaş camı açıp yüzünü gösterdi.
"Atla." Anlamayan bir bakış attım. İyilik yaparken bile öküzdü.
"Öküz müsün Bulut?" dediğimde yüzünde bir gülümseme belirdi ama hemen soldu.
"Ne alaka kızım. Okula geç kalıyorsun."
"Meşgul etmezsen kalmayacağım." dedim ve yürümeye devam ettim. O da arabayla yanımda devam etti. Bu sırada arabada telefonla konuştuğunu duydum ve isteyerek kulak misafiri oldum. Yürümemi yavaşlattığım için daha iyi duyuyordum.
"Duru'yu yok yazdırma. Biraz geç kalacak. O hocaya da söyle dinlemezse hesaplaşırız." dedi ve telefonu kapattı.
"Dinledigini gördüm. Dediğim gibi yok yazılmayacaksın. Ama sadece biraz geç kalırsan. Ayrıca hoca derse girmeden hala yetişme imkânın var. He eğer yok yazılırım sanane dersen basar giderim benim için sıkıntı yok." dediğinde gülmeye başladım anlamayan gözlerle bana bakmaya devam ediyordu.
"Arabana binmemi bu kadar istediğini söyleseydin uğraştırmazdım" dedim gülerek ve arabanın kapısını açıp koltuğa yerleştim. Lacivert gözlerini açarak bakmaya devam etti.
"Ne dedin sen?"
"Artık şu arabayı çalıştırır mısın? Geç kalıyorum." dedim duymamış gibi ama duyduğumu tabi ki biliyordu. Umursamadan arabayı çalıştırdı ve okula sürmeye başladı. Geldiğimizde teşekkür edip indim. Ama o inmedi ve arabayı sürüp yanımdan uzaklaştı. Zil çalmıştı ve bahçede beden eğitimi olanlar dışında kimse yoktu. Merdivenlerden koşarak çıktım ve okula girdim. İngilizce öğretmeni Sofia Hoca daha yeni merdivenlerden çıkıyordu ve dersimiz onaydı. Beni görmeden öğrenci merdivenlerinden koşarak çıktım. Tam sınıfın önüne geldiğimde koridorun başındaydı. Hemen kapıyı açıp girdim ve kapıyı arkamdan kapattım. Öğrenciler her zaman olduğu gibi grup halinde sohbet ediyorlardı. Emir ile göz göze gelince kapı açıldığı için yerime oturdum. Öğrenciler de yerlerine geçtiler. Başak olmadığı için sırada tek başıma oturuyordum. Hoca içeri girdiğinde ayağa kalktık ve "Good morning" demesini bekledik. Bizi selamladıktan sonra oturduk. Sofia Hoca İngiltere'de doğup büyüdüğü için İngilizcesi Türkçesinden daha iyiydi ve İngiliz aksanıyla konuşuyordu. Yoklamayı alırken gözüm Emir'e kaydı acaba geç kalsaydım hocaya ne söyleyecekti. Ya da hoca yok yazsaydı Bulut hocaya ne söyleyecekti. Benim ismim okunduğunda kendime gelip burda dedim. Yoklama da bitince derse geçtik.
