RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Küçük Bir İpucu<

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur..

***Murat***

Defne'ye olan şeyleri araştırdıktan sonra Defne'yle konuşup bulduklarımdan bahsetmiştim. Üzülmüştü daha öncekileri kurtaramadığı için nasıl biri böyle şeyler yaşayıp hala kendinden önce başkasını düşünür ve hala güçlü durmaya çalışırdı?

Defne'nim yanından ayrıldıktan sonra karakola gelmiş ve dosyalara gömülmüştüm ama aklım sürekli Defne'ye alan şeylere gidiyordu nasıl böyle şeyler görürdü? Bu nasıl mümkün olabilirdi?

Hava kararmaya başlamış ben yine dosya ve düşüncelerle dalmışken, telefonun sesiyle düşüncelerden çıktım ve arayan kişiye bakıp beklemeden yanıtladım.

"Evet Özgür hazır mı sonuçlar?" Derin bir nefes aldı.

"Sanada Merhaba Murat!"

"Kusura bakma, işlerden kafam yanmış durumda ve bu cinayet çözülmedi canımı sıkıyor."

"Anlıyorum; bakma bende takıldım sana seni arama sebebim bazı sonuçlar elimde, ipucu bulma ihtimalin olabilir bazı sonuçlarda yarın çıkıyor. Öğleden sonra yanıma uğrarsan dosyaları bitmiş bir şekilde sana teslim edebilirim." Sonunda bir ipucu bulabilmiştik elimizde en azından küçükte olsa bir ihtimal vardı artık.

"Tamam yarın sendeyim kolay gelsin." Dedikten sonra telefonu kapatmıştım elimi saçlarımdan geçirip gözlerimi kapattım. Yorgundum, uykusuzdum en iyisi bugün erken çıkıp eve gitmekti yerimden kalkıp ceketimi aldım,kapıyı açıp koridora çıktığımda memurlar bana dönmüştü baş selamı verip korakoldan ayrıldım. Evime geldiğimde kapıyı kapattığım gibi odama gittim üzerimi değiştirmeden kendimi öylece yatağa attım çok gecmeden uyuya kalmıştım.

Telefon sesiyle kendime geldiğimde telefonu elime aldım arayan Esma'ydı saate baktığımda 21:45 gösteriyordu. Üç saat uyumuştum kapanmadan telefonu cevapladım.

"Söyle abisinin canı." Dediğimde gülümsedigini biliyordum.

"Özledim abim hayırsızsa bende mi hayırsız olayım dedim!"

"Bakıyorum da isyan bayrakları çekilmiş! Biliyorsun Esma çok yoğun çalışıyorum zaman kalmıyor."

"Uyuyor muydun sen?" Yerimden kalktım dolaba yöneldim eşofmanlarımı çıkarırken Esma ya cevap verdim.

"Evet telefonla uyandım."

"Yapma ya bilseydim aramazdım uyumaya zaman bulmuşsun onuda ben böldüm tamam ben kapatayım uyumaya devam et sen!" Dediğinde elimdekileri yatağa bırakıp konuşmaya devam ettim.

"Saçmalama Esma uyandım zaten tekrar uyuyamam! Annemler nasıl?"

"Iyiler de tek şikayetleri sensin!"

"Yine mi aynı konu?"

"Evet orda uzaklarda yalnız başına tehlikeli de iş yapıyor. Bir karısı olsa aklım kalmaz eve gelince bir tabak yemek vereni olur diyor!" Gözlerimi devirip

"Annem yine başlamış, bu yüzden gelmek istemiyorum topluyor bütün herkesi başıma kız beğen diye!" Esma karşıda sesli bir şekilde güldükten sonra