RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Korkular<

***Defne***

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım, bu yaşadıklarımı neden yaşıyordum neden ben? Diye düşünürken arabanın kapısı açıldığında bende gözlerimi açtım. Karşımda duran Murat'a baktığımda gülümseyip

"Bu gecede misafirimsin kaçarın yok." Omuz silktim Murat önüne dönüp arabayı çalıştırdığında bende tekrar gözlerimi kapatıp arkama yaslandım. Bir süre sonra Esma benim uyuduğumu düşünmüş olacak ki sessiz bir şekilde konuşmaya başladı.

"Abi ne oluyor ben hiç bir şey anlamadım." Dediğini duydum gözlerimi açmadan dinlemeye devam ettim.

"Sessiz ol ve bir şey olduğu yok sadece kötü bir zamandan geçiyor Defne."

"O çiçekler eski sevgilisinden mi? Yani eğer öyleyse neden adli tıp gelsin anlayamıyorum." Murat'ın sıkıntılı bir nefes aldığını duydum.

"Esma bilmen gereken bir durum olsaydı anlatırdım şimdi sessiz ol!" Murat'ın sözlerinden sonra Esma susmuş ortam sessizleşmişti. Bir süre sonra tekrar Esma'nın sesini duymamla gözlerimi açtım uyuya kalmıştım,arabadan indiğim sırada soğuk hava tenimle temas ettiğinde üşüdüğümü hissettim ve kollarımı kendime sardım. Bu sırada Esma bana yandan sarılmış

"Uykudan uyanınca sersem olur ve üşür insan yardım edeyim sana." Dediğinde başımla onayladım birlikte eve doğru ilerlerken Murat' da arkamızdan geliyordu. İkinci katta olan evin kapısında durduğumuz da Murat kapıyı açtı ve bizim geçmemiz için kenara çekildi. Ben Murat da gelecek diye düşünürken.

"Benim şimdi gitmem gerekiyor siz kapıyı kilitleyin ve hiç bir şekilde kapıyı açmayın." Dediğinde Murat'a döndüm.

"Sen neden gelmiyorsun nereye gideceksin?" Korkmuştum cinayet işleyip not bırakan kişi kapıma kadar gelmişti belkide takip etmiştir beni.

"Karakola gitmem gerekiyor kamera kayıtlarını inceleyeceğim." Gitmesi gerektiği için sessiz kalmıştım. Yanımda duran Esma salona geçtiğinde Murat bir adım yaklaşıp karşımda durdu.

"Korktuğunu biliyorum Defne ama ben sana zarar gelmesine izin vermem, Esma yanında olduğu için ve Esma'nın yanında sen olduğun için aklım sizde kalmayacak ve kapıda iki tane polis memuru olacak." Dediğinde başımla onayladım.

"Şimdi bir şey düşünme ve sadece uyumaya çalış." Başımla onayladıktan sonra

"Tamam yarın Tuba geldiğinde Eve gidebilir miyim?"

"Şu anda oraya inceleme için şerit çekildi Tuba'ya bu adresi ver buraya gelsin." Dediğinde başımla onayladım sonra ikimizde sessiz bir şekilde birbirimize bakmaya devam ediyorduk

"Offf yeter! Hadi abi sen işinin başına Defne sende eve gir artık, bu ne canım bitmedi kapı sohbetiniz." Dediğinde kapıyı Murat'ın yüzüne kapatmıştı.

"Bunun sabahı var küçük cadı bu kapıyı yüzüme çarpmanın bedelini ödeyeceksin!" Ikimizde Murat'ın sözleriyle gülümseyerek salona ilerledik, ben sessiz bir şekilde dışarda yağan yağmuru izliyordum Esma ise odasına gitmişti. Bir süre sonra gözümün önüne gelen kahve fincanıyla gözlerimi Esma'ya çevirdim gülümseyip

"Yağmur kahveyle ve güzel bir sohbetle izlenir." Gülümseyip elinden aldım.

"Aslında Tuba'yla hep öyle yaparız kahvelerimizi alır balkonda soğuk demeden saatlerce yağmuru izleyip sohbet ederiz." Dedikten sonra kahveden bir yudum aldım.

"Özel değilse ailen nerde?" Dediğinde derin bir nefes aldım ve bakışlarımı dışarda usul usul yağan yağmura çevirdim. Gece karanlığında sadece sokak lambasının ışığıyla kendini belli ediyordu yağan yağmur.