RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Oyun Oynuyor<

Merhabalar

İyi okumalar.

***Defne***

Efe'nin sözlerinden sonra kapıda bizi bekleyen Esma ve Tuba'ya doğru ilerledik, merdivenleri çıkarken Tuba bana dönüp

"Özgür'ün yanımda olmasını istiyorum." Sözleriyle Efe'nin yüzü gerilirken.

"Canım şuanda olamaz biliyorsun durumları." Kafasını iki yana sallayarak

"Sevdiğim adamın yanımda olmasını istiyorum Defne." Efe'ye baktım kafasını iki yana sallayarak telefonu cebinden çıkardı, bir şeyler yaptıktan sonra kulağına götürdü biz merdivenleri çıkmaya devam ederken olduğu yerde kalıp telefonda konuşmaya başladı. Biz kapıya geldiğimizde Esma anahtarı çıkararak kapıyı açtı içeri geçmeden Efe gelmiş silahını çıkararak evin içine girmişti, kontor ederek tekrar döndüğünde bize bakarak.

"Tamam sorun yok girebilirsiniz,Defne sen dur." Demiş kızlar eve girerken ben Efe'ye dönmüştüm.

"Komiserim Tuba istiyorsa Özgür gelebilir dedi, dikkat etmenizi ve senin uzak durmanı söyledi." Özgür'ün gelmesi demek benim tedirgin bir şekilde hareket etmem demekti, başımla onaylarken Efe saçlarını karıştırıp sıkıntılı bir nefes verdi.

"Çok mu seviyor?" Önce anlamasamda sonra neyi kast ettiğini anlayarak

" Aslında ben Tuba'yı iyi tanırım seviyor gibi değil ama neden bu kadar bağlı anlamıyorum." Başını olumlu bir şekilde sallayıp

"Tuba'dan da uzak tut desem sacma olur değil mi?" Omuz silkerek

"Malesef o benim elimde değil." Dediğimde kafasını iki yana sallayıp

"Tamam ben gidiyorum polisler biri burda biri dış kapıda duracak, herhangi bir durumda beni veya Komiserimi ararsınız." Dedikten sonra merdivenleri hızla inmeye başladı cantada olan telefonu çıkardığım da bir şey yoktu. Murat aramamış veya Özgür ile alakalı mesaj atmamıştı,ben bunları düşünürken merdivende görevli polis göründü.

"Defne hanım eve girmelisiniz." Başımla onaylayarak eve girip kapıyı kapattım ardından kilitledim, salona girdiğimde Esma ve Tuba oturuyorlardı, Tuba'nın yanına giderek önünde oturup yüzünü ellerimin arasına aldım.

"Tuba toparla kendini, bana güç olurken ki Tuba nerde? Ne bu halin sen güçlü kızsın." Gözlerime bakıp

"Seri katil Defne'm hiç bir iz bırakmıyor demiştiniz, bana kafayı taktıysa öleceğim demek oluyor." Sözleriyle kendime çekip sarıldım her zaman kırılan ben olunca yanımda güçlü durmaya çalışırdı işte şimdi Tuba kırılıyordu korkuyordu.

"Öyle düşünme ne olursun Tuba, bak peşindeler biz güvendeyiz." Benden uzaklaşarak

"Ne zamana kadar böyle olacak? Ne zamana kadar bir kafeste yaşayacağız?" Şuanda fazlasıyla duygusal düşünüyordu bu yüzden ne söylesem olumsuz düşünmeye devam edecekti. Ayağa kalkarak karşısında durdum

"Murat Özgür'ü arayabileceğini söylemiş gelebilir yani." Dediğimde yüzünde zoraki bir gülümseme oluşurken telefonu eline alarak odaya doğru gitti bende koltuğa oturdum,sessiz bir şekilde oturan Esma'ya dönüp

"Özür dilerim." Dedim anında kaşları çatılırken

" Neden bu özür?" Omuz silkerek

" Abinin yanına tatile geldin, kendine böyle bir şeyin içinde buldun." Gülümseyip

"Bu ilk değil Defne benim abim daha öncede polistir, yani daha öncede şahit olduğum şeyler oldu, ve tatili düşünme daha çok gelirim ben, sadece annem gelecekken abimin gelmesini engellemesi annemi üzdü." Dediğinde başımı önüme eğdim o konuşmadan sonra annesi gelecekken evdeki olaylar peşimizdeki manyak derken Murat annesini arayıp gelmesini engellemişti. İyi olmuştu aslında çünkü geldiği zaman kalacak bir oda bile yoktu ve bizim burda yaşadığımızı öğrenince kim bilir neler düşünecekti.