RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Herşey Güzel Olacak<

Merhabalar

Uzunca bir aradan sonra yeni bölüm geldi,şu sıralar pek musait olamıyorum ama bu gelişim tanıtım videosuyla oldu medyada mevcut.

Tanıtım videosunu yapan HaticeBilgic çok teşekkür ederim emeğine sağlık canım♡

Daha fazla konuşmayacağım iyi seyirler keyifli okumalar:)

***Defne***

Tuba'nın sözlerinden sonra cevap verememiş öylece düşüncelere dalmıştım. Tuba'nın oturduğu yerden kalkıp yanıma geldiğini fark etmemiştim,elini omuzuma koymasıyla düşüncelerden soyutlanıp karşımda gözlerini kısmış bir şekilde bana bakan Tuba'yla göz göze geldim.

"Hadi bugün çok yoruldun biraz dinlen." Başımla onaylayıp yerimden kalktım ve Tuba'nın koluna girdim başımı omuzuna koyduğumda Odamıza doğru ilerlemeye başladık.

"İyiki yanımdasın ama-" Dediğimde sözümü tamamlamadan Tuba karşımda yüzünü göreceğim şekilde durmuştu.

"Aklından neler geçiyor biliyorum, bak herşey yoluna giriyor ve ben hep yanında olacağım." Dediğinde devam ettim.

"Kızılım ben her şeyin farkındayım, benim yüzümde-" Sözümü yine kesti ve odamın kapısını açıp beni kolumdan tutup itekledi.

"İyi geceler Defne'm sözün sonunu biliyorum ve saçmalıyorsun!" Arkasını dönmüş tam gidecekken devam ettim

"Saçmalıyorum öyle mi? Söylesene en son ne zaman ailenin yanına gidip günlerce kaldın?" Dediğimde hızla bana döndü.

"Bu seninle ilgili değil!" Kafamı olumsuz bir şekilde sallayıp

"Ben bunun farkında değil miyim sanıyorsun? Benim evde yalnız kalamadığımı bildiğin için gitmiyorsun. En çok iki gün kaldın sadece o zamanda gece nöbetim olduğunu bildiğin içindi." Dediğimde gelip bana sarıldı

Çünkü yine ben suçluydum kendi hayatımın kötü olduğu yetmezmiş gibi,Tuba' nın hayatıda benim yüzümden kötüydü.

Hastanede kaldığım zamanlar uyumamak için saatlerce bir şeyler yapar kafamı meşgul ederdim. Uyuya kalmaktan korkardım çünkü rüya gördüğümde çok kötü oluyordum başkalarını beni o halde görmesini istemiyordum. Tuba benden ayrılmadan

"Ağlama! Senin yüzünden değil, ben kardeşimi yalnız bırakmak istemiyorum." Sonra benden ayrılıp göz yaşlarımı sildi.

"Demek ben aynı durumda olsam sen beni suçlayacaksın?" Kafamı iki yana sallayıp

"Senden hiç bir şekilde ayrılmazdım ve suçlamazdım." Dediğimde gülümseyerek

"E ben yapınca neden sıkıntı o zaman Defne hanım? Benden sıkıldın mı yoksa?" Gülümsedim yine başarmıştı sarıldım

"Tabiki Hayır!" Beni kendinden uzaklaştırıp

"Ama şöyle Murat eniştem olsa benim aklım da sende kalmasa yok demezdim." Dediğinde gözlerimi devirdim arkamı dönüp odama ilerledim.

"İyi geceler canım benim iyi geceler." Dedikten sonra kapıyı kapanmıştım.

"O kapı benim yüzüme kapanır kalbinin kapısı Murat'a açılır Defne hanım." Kapının ardında bağırarak söylediklerinden sonra ayak seslerini duymuştum gözlerimi devirdim ve banyoya ilerledim güzel bir duş bugünden sonra bana çok iyi gelirdi. Banyoya gidip kısa bir duş aldıktan sonra bornozumla odaya geri döndüm. Saçlarımı kurutup dolabımdan pijamamı çıkarıp yatağa bıraktım, yatağın üstünde duran telefonumu elime alıp arayan olmuşmu baktıktan sonra yerine bıraktım.