RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Yıllar Sonra Huzurlu<

"Yıldızları ve göklerdeki Sonsuzluğun fark edin..
O zaman Hayat neredeyse büyülü gözüküyor...."

Charles Bukowski

***Defne***

Silah sesi duyduktan sonra adım atamamış nefes dahil almamıştım, Tuba'nın koluma dokunmasıyla o yöne döndüm. Benim şokta olduğumu görünce kendine çekip sarıldı.

"Tamam sakin ol, bir şey yok! Defne anladın mı beni kendine gel!" Dediğinde gözlerine baktım

"Silah sesi!" Derin bir nefes alıp gelin odasının olduğu yöne döndü bende döndüğümde

"Gitmemiz gerekiyor!" Dedikten sonra bir adım atmıştım kolumun tutulmasıyla Tuba'ya döndüm.

"İzin vermem! Bu kadar yeter oraya gidemezsin, ne ile karşılaşaçağını bilmiy-" sözünü yarım kalmasının sebebi gelin odasından Murat ve elleri kelepçeli bir kadının çıkması ardından da gelinin çıkmasıydı.

Gülümsedim kurtulmuştu, Tuba' ya döndüm.

"Kurtuldu!" Aynı şekilde gülümseyip başıyla onayladı.

"Kurtuldu." Dediğinde Tuba'ya sarıldım, ayrıldığımda damadın geline sarıldığını gördüm. Öylece durmuş izliyorduk onları ardından bir adam hızla Murat'ın olduğu yöne yürürken yüzümden gülümseme silindi. Kötü bir şey olmasın diye düşünürken Murat'ın yanına gitmiş ve o kadına tokat atmıştı.

Ben ve Tuba ne olduğunu anlamazken olaylar gelişmiş Murat destek çağırıp, kadını karakola göndermiş ve yanımıza gelmişti. Bana bakıp gülümsedi;

"Bir hayat kurtardın Defne." gülümsedim

"Birlikte kurtardık, siz olmasaydınız bir şey yapamazdım!" Yüzümdeki gülümseme silinirken devam ettim.

"Belkide daha öncekiler gibi oda ölecekti!" Dediğimde Tuba elini koluma koydu destek olmak için

"Senin elinde olan bir şey değil kendini suçlamayı bırak! Senin yaşadıkların kolay değil." Dediğinde Murat da Tuba'yı desteklenmişti.

"Sizi eve bıraktıktan sonra karakola geçeceğim, sorgulamam gereken bir suçlu var!" Dedikten sonra arabaya yöneldi.

"Murat bizi bırakmana gerek yok sen karakola git biz taksiyle döneriz." Dediğimde Tuba da onayladı. Murat kabul edince gelişmelerden bizi haberdar edeceğini söyleyip yanımızda uzaklaşırken Tuba nın ani sorusuyla durup bize döndü.

"Kadın kim neden gelini öldürmek istemiş!" Murat omuzlarını silkip

"Bunu öğrenmeye gidiyorum, katil zanlısı da damadın yengesi!" Dedikten sonra ben ve Tuba birbirimize bakmıştık Murat da arabasına binmişti. Bizde bir süre yürüdükten sonra taksi çevirip eve doğru yola çıkmıştık,

Yol boyunca neden öldürmek ister diye fikirler üretip durmuştuk, ve bugün yıllardır gördüğüm rüya sayesinde bir hayat kurtardığımız için çok mutluydum. Taksiden indik apartmana doğru ilerlerken yine hissetmiştim, biri tarafından izleniyor gibi hissedince durup etrafıma baktım yine kimse yoktu! Gece geç saat olduğu için sokak ıssızdı Tuba benim durduğumu fark edince bana döndü.

"Neden durdun?" Tuba'ya döndüm.

"Geçen defa olduğu gibi biri izliyor gibi hissettim." Dediğimde yanıma yaklaşıp kolumu tuttu ve sokakta göz gezdirmeye başladı. Kimseyi göremeyince bana dönüp;