RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>İzleniyorum<

Merhabalar...

Keyifli okumalar

***Defne***

Yönümü gelen kişiye döndüğümde Murat olduğunu görmemle nefesimi dışarı verdim. Murat gözlerini kısmış bir şekilde bakıp

"İyi misin?" Gülümsemeye çalışarak başımla onaylayıp

"İyiyim, sen neden geldin bir şey mi isteyecektin?" Kafasını iki yana sallayıp

"Hayır sen masadan kalktığında iyi görünmüyordun bende bakmak istedim sana."

"Teşekkür ederim iyiyim."

"Özgür, neden yemeğe davet ettin? Yanlış anlama görüştüğünüzü bilmiyordum bu yüzden soruyorum."

"Görüşmüyorum, hastanede karşılaştık, Tuba akşam yemeğine seni davet etmişti ve Özgür'den hoşlanıyor gibi sende yemekte olacağın için davet ettim. Sen olmasan davet etmezdim çünkü henüz tanımıyorum bu gece Tuba'ya karşı bir şeyler olursa tamam ama olmazsa görüşmemizi gerektirecek bir durum olmayacaktır." Dediğimde gülümseyip başıyla onayladı tam bir şey söyleyeceği sırada önce Tuba'nın sesi gelmiş ardından Özgür elinde tabaklarla mutfağa girmişti.

Masayı topladıktan sonra Özgür ve Murat salonda sohbet ederken biz Tuba'yla mutfağı toplamış çay yapmıştık. Salona geçip çayları ikram ettikten sonra Özgür'ün sürekli Tuba'yla ilgilenmesi dikkatimi çekmişti, Tuba yüzünde kocaman gülümsemesiyle sohbet ediyordu mutluydu bende gülümsedim Tuba'nın bu haline.

Sohbet ailelerden açıldığında içimde ki boşluk kendini belli etmişti, Tuba hüzünlendiğimi fark ettiği an başka konuya geçmişti. O kaza benim hayatımı alt üst etmişti ailemi elimden almıştı, sonra Tuba ailem olmuştu ama hep bir tarafın eksik kalıyordu işte buda bazen çok ağır geliyordu bana.

Gecenin ilerleyen saatinde beyler gitmiş bizde yorgun bir şekilde kendimizi koltuğa bırakmıştık. Tuba'ya döndüğümde gülümsüyordu

"Hep böyle olacaksan her zaman gelsin Özgür." Bakışlarını bana çevirip

"Ama çok tatlı yaa." Kafamı iki yana sallayıp olduğum yerden kalktım.

"Tabi öyle kızılım hadi uyuyalım çok yorulduk." Dediğimde uzattığım elimi tutup kalktı koluma gidip

"Bugün Özgür'ü davet ederek beni çok mutlu ettin sayende bir adım atmış olduk galiba,dile benden ne dilersen." Dediğinde gülümsedim sonra aklıma gelenle

"Ne dilersem kabul edecek misin?" Başıyla onaylayıp

"Söz kabul edeceğim ama makul şeyler olsun."

"İzin al ve ailenin yanına git bunu istiyorum senden." Dediğim de kolumdan çıkmış

"Başka bir şey iste bu olmaz!"

"Olur ve olacak söz verdin."

"Seni yalnız bırakmak istemiyorum."

"Ben çocuk değilim Tuba sen bu şekilde davrandığında daha çok üzülüyorum, kendimi suçluyorum anlasana." Gelip sarılmış