RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Dayanamıyordum<

Merhabalar

Olaylar bitmiyor bakalım bizi daha neler bekliyor?

İyi okumalar

***Defne***

Murat söylenmeye devam ederken cevap vermemeyi tercih ettim, çünkü cevap verdikçe sinirleniyordu. Sinirini atmış olacak ki sonunda gelip karşıma oturdu gözlerini baktığım sırada tek eliyle yüzünü kapatıp bir şeyler söyledi ama ne söylediğini anlamamıştım. Yüzünü açtığı sırada bana bakıp

"Bir daha bunu yapma!" Başımla onayladım ardından ayağa kalkarak

"Hadi yatağına geç artık dinlenmen gerekiyor."Elimden tutarak kalktığım yere tekrar oturtdu.

" Ben iyiyim çok daha kötü durumlarım da oldu, bu defa senin zorunla hastanede kalıyorum."

" Olması gereken bu Murat."Başıyla onayladı

" Tamam bende burdayım iş-" Sözünü yarım kesen Kapının tıklatılıp ardından açılmasıyla. Karşımda gördüğüm Efe bana tereddütle baktıktan sonra Murat'a dönüp

" Komiserim konuşa bilir miyiz?"

" Gel Efe bizde seni bekliyorduk." Bana ardından tekrar Murat'a bakmıştı, daha sonra kapıyı açarak odaya girip kapattı yanımıza yaklaştığında ayağa kalktım.

"Nasılsınız komiseri?" Murat Başıyla onaylandıktan sonra

"İyiyim Efe, anlat bakalım ne oldu?" Göz ucuyla bana baktıktan sonra tekrar Murat'a döndüğünde benim yanlarında olmamdan dolayı konuşmadığını farkedince

"Ben kapıdayım Murat, daha sonra gelirim." Dedikten sonra kapıya yönelmiştim ki Murat'ın sesiyle olduğum yerde durdum.

"Çıkmama gerek yok Defne olaya sen şahit oldun, sen o hayatı kurtardın." Dediğinde ağır bir şekilde onlara döndüğümde Efe bana bakarak başını önüne eğip bir süre bekledikten sonra tekrar başını kaldırıp bana baktı.

"Defne senden rahatsız olduğumu düşünme, ben sadece, yani bilmiyorum, anlattıkların olanlar kolay kolay kabullenecek şeyler değil." Dediğinde başımla onayladım, Murat bana bakıp oturmamı işaret ettiğinde yanına giderek oturdum. Ardından Efe'ye dönüp

"Sandalyeyi alıp gel üçümüz konuşalım." Efe ikiletmeden sandalyeyi alarak yanımıza gelip oturduğunda Murat biraz öne eğilerek sağlam dirsekgini dizine dayayıp Efe'ye yaklaştı.

"Öncelikle bir daha Defne seni ne için ararsa arasın bana bildir ve yalnız bir yere gitmesine engel ol! "Ben gözlerimi acarak Murat'a baktığımda beni görmezden gelerek sözlerine devam etti

" Bugün olanlar aramızda kalacak öyle değil mi?" Efe başıyla onaylarken

"Kesinlikle komiserim, sadece bunun nasıl olabildiğini anlamıyorum." Dediğinde hak veriyordum doğal olarak bir açıklama istiyordu.

Murat yerinde doğrularak benim ona ilk anlattığım zamanı Efe'ye anlatmaya başlamıştı, başta ikilemde kalsada benim davranışlarımdan dolayı inanmayı tercih etmiş ve araştırdığını söyledi. Araştırmalar da Prekognisyon yani ön görü diye bir şeye ulaştığını daha önce Murat'ın şahit olduğu cinayetleri hepsini tek tek anlatmıştı,kazadan sonra yaşadığım acılara kadar her şeyi, görünüşe göre Efe'nin aklında şüphe kalmasını istemiyordu. Murat'ın anlattıkları bittiğinde Efe elleriyle yüzünü kapatarak sandalyeden kalkarken odada bir ileri bir geri ilerleyip bana döndü.