RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Yeni Bir Rüya<

Yeni bir rüya diyelim mi?

Bakalım bu defa bölümde neler yaşayacağız?

İyi okumalar♡

***Murat***

Derin hanım gittikten sonra ben düşüncelere dalmışken Tuba'nın sesiyle kendime geldim.

"Defne hadi kalk seni yatağına götüreyim!" Dediğinde gözlerimi Defne'ye çevirdim koltukta uzanmış gözleri kapalıydı. Defne ,Tuba'nın seslenmesiyle kafasını olumsuz bir şekilde iki yana sallayıp

"Uyumak istiyorum canım lütfen!" Dediğinde ayağa kalktım akşam olmak üzereydi.

"Ben gitsem iyi olacak bugün karakoldan sabah çıktım, bir daha dönmedim bazı halletmem gereken işler var." Dediğimde Tuba ayağa kalkmış

"Zaten akşam oldu,acil değilse bu gece yemeğe kalın!" Dediğinde Defne'ye baktım sonra tekrar Tuba'ya döndüğümde

"Ben rahatsız etmeseydim." Dedim Defne iyi görünmüyordu, bir şekilde burda olmam gerektiğini hissediyordum. Tuba gülümseyip

"Ne rahatsızlığı memnun oluruz, Defne şu anda uyuyor olmasa oda kalmanızı ister!" Dediğinde başımla onaylayıp kalktığım koltuğa oturdum Tuba'da mutfağa yöneldi.

Elime aldığım telefonla Efe'yi arayıp bugün ki gelişmeleri sordum. Defne'yle olduğum zaman içerisinde geçikeceğimi belirten mesaj atmıştım. Bir sorun olmadığını ilaçla ilgili araştırma yaptığını söylemişti.

Telefonu kapattıktan sonra ayağa kalktım Defne'ye yaklaştım. Çok duru bir yüzü vardı; masum bir yüzü. Nasıl bu kadar acıya dayana biliyordu? Alnına düşmüş olan saçını gördüğümde istemsiz elim saçına gitmişti, bir an tereddüt etsemde sonra uyandırmamaya dikkat ederek yavaşça geriye ittim.

Sonra doğruldum, yönümü mutfağa çevirdiğimde kapıya omuzunu dayamış bir şekilde bana bakan Tuba'yla elim enseme gitti sonra açıklama yapma gereği duydum.

"Üstü açılmıştı üşümesin diye kapattım." Dedim uyurken izliyordum diyemezdim, gülümseyip başıyla onayladı.

"Isterseniz mutfağa gelin Defne uyuyor sıkılırsınız!" Dediğinde itiraz etmeden mutfağa ilerledim.

Mutfağa gittiğimiz de Tuba yemek yapmaya başlarken. Bende bir sandalye çekip oturdum, daha sonra Defne'yle tanışmaları neler yaşadıkları herşeyi konuşmuştuk, böylece Defne hakkında bilmediklerimi öğrenebilmiştim.

Tuba'yla sohbetimiz devam ederken Defne'nin çığlık sesini duymamızla hızla yerimden kalktım ve salona koştuk.

Defne gözleri kapalı bir şekilde çığlık atıyordu nefes nefeseydi, Tuba hızla yanına oturup uyandırmaya çalıştı.

"Defne'm uyan canım geçti, hadi uyan bak ben burdayım!" Dediğinde Defne kanter içinde kalmış bir şekilde uyanıp Tuba'ya sarıldı.

"Geçti canım bak burdayım!" Dediğinde Defne ağlamaya başlamıştı. Bu anları görmem Defne'nin ne kadar zor zamanlar geçirdiğini anlamam için yeterliydi, Defne gözleri kapalı bir şekilde konuşmaya başladı.