RÜYA《Prekognisyon 1.Seri》[Tamamlandı]

>Korkuyorum<

Merhabalar :)

Umarım beğeneceğiniz bir kurgu olur beni yalnız bırakmazsınız🌼

Keyifli Okumalar❤️

-Defne-

Staj yaptığım hastanede bu gün fazlasıyla yorucuydu. Hastanedeki mesai saatim bitince hazırlandım, arkadaşlarımla vedalaştıktan sonra hastaneden ayrıldım. Hastaneden çıktığımda  yüzüme buz gibi havanın çarpmasıyla üşümüştüm hava tahmin ettiğimden de soğuktu. Hemen eve gidip sıcak bir kahve içmem iyi olacak diye düşünürken, bir taksi önümde durdu soğuk havada beklemem gerekmediği için mutlu olmuştum.

Arabamla gelmemiştim bugün hastaneye, soğuk havada beklememe gerek kalmamıştı önümde duran taksi sayesinde. Bir saat süren yoldan sonra evime gelebilmiştim, İstanbul trafiği gerçekten çekilebilir gibi değildi gece ve soğuk olduğunda hiç çekiliyordu aslında. Eve geldiğim de Kendime yiyecek bir şeyler hazırlayıp atıştırdıktan sonra hazırladığım kahvemi alıp televizyon karşısına geçtim.

Bir süre sonra bugünün yorgunluğundan olsa gerek uyuya kalmışım, uyuya kaldığım ne kadar olmuştu bilmiyorum ama yine büyük bir korkuyla uyandım. Ellerimle yüzümü kapattım.

"Yeter artık dayanamıyorum." Dedim

"Sakin olmalıyım sadece bir rüya, sakin ol Defne sadece bir rüya." Kendi kendimi sakinleştirmeye çalışırken ağladığımı yeni farkediyordum, korkuyordum nedenini bilmiyorum tedavi görmeme rağmen ilaç kullanmama rağmen devam ediyor.

Telefonu elime alıp Tuba'yı aradım şu anda bana yardım edecek tek kişi Tuba'ydı, bir süre telefon çaldıktan sonra karşıdan sesi duyuldu.

"Geliyorum yoldayım canım, bir şey mi isteyecektin?"

"Neredesin Tuba lütfen eve gelmek üzere olduğunu söyle!" Dememle bir terslik olduğunu anlamış olacak ki derin nefes aldı.

"Sen iyi misin Defne? "

"Be- ben tekrar o rüyalardan gördüm. İyi değilim"

"Tamam sakin ol, telefon açık kalacak on dakikaya evde olacağım. Bak sana ne anlatacağım bugün kliniğe biri geldi ama görmen gerekirdi ya, o insansa Üniversitede olan Mehmet ne?" Gülümsedim rüyayı düşünmemem için bunları anlatıyordu, ben bunları düşünürken o konuşmaya devam etti o kadar çok konuştu ki bazılarına yetişmedim son olarak.

"Ama adam evliymiş,ben evli olduğunu öğrenince yıkıldım zaten yakışıklı olup bekar kalan yok." Sustuğunda benim sakinleştimi de anladı.

"Daha iyi misin?"

"İyiyim"

"Tamam kapıdayım Defne'm" dedikten sonra telefonu kapattım.Çok geçmeden  kapı açıldı ve Tuba kapı kapanma sesinden hemen sonra salona geldi.

"Geldim canım burdayım. " Beni kendine çekip sarıldığında bende ağlamaya başladım, bir süre sonra Tuba beni kendinden uzaklaştırıp.

"Sakin ol Defne ne oldu anlat hadi." Dediğinde derin nefes aldım.

"Yine gördüm Tuba, korkuyorum. Neden görüyorum bunları? "

"Istersen Semra hanımı arayalım tekrarlarsa aramamızı söylemişti" başımı olumsuz anlamda iki yana salladım.

"Seni endişelendirmek istemedim ama o ilaçlar hiç bir işe yaramıyordu.Ben rüyaları görmeye devam ediyordum,sadece bugün ço- çok kötüydü"

"Nasıl bana anlatmazsın Defne bunu daha kaç kere söylemem gerekiyor sana. Ne olursa olsun ben senin yanındayım ,hadi şimdi ne gördün onu anlat."

"Farklıydı Tuba, çığlık atan bir kadın sesi vardı.Bana yardım edebilirsin,beni kurtarabilirsiniz diyordu. Ben deli gibi koşuyordum bulacağım seni diyordum kendi kendime,nefes alamaz hale gelinceye kadar koştum.Sonra kaldırımda yolun karşısına baktığımda bir adamla kadın gördüm,kadının yüzü bana dönüktü gördüm ama yanındaki kişiyi ne kadar görmeye çalışsamda göremedim. Her zaman bu oluyor yüzünü göremiyorum, o zaman sesler kesildi. Sonra birden kendimi ağaçlık bir alanda buldum hiç ses yoktu, etrafıma bakıyordum hava soğuktu ben koşmaya başladım. Sonra geldiğim yer uçurumun kenarıydı, yerde yatan birini gördüm ben ona doğru koşarken birden durdum. Başka biri vardı yanında yüzünü göremiyordum,ne kadar görmeye çalışsamda göremedim ve o kişi kadını çekistirmeye başladı kadın cansız gibiydi ben o tarafa gitmeye çalıştım ama kıpırdayamıyordum. Sonra uyandım gerçekten korkuyorum Tuba bu gördüklerim ne anlama geliyor?"

"Bilmiyorum canım gerçekten bilmiyorum ama ne anlama geldiğini araştıracağız. Artık bu şeyden kurtulalım, istersen ben tekrar Semra hanımı arayayım. " başımı olumsuz anlamda iki yana salladım.

"Arama hiç bir yararı yok. Bu defa farklıydı, bu rüya farklıydı ve ben ne demek olduğunu mutlaka bulacağım. " Tuba başıyla onaylayıp

"Seninle ne kadar araştırdık hatırla bir sonuç yok. Tedaviye de yanıt vermedi diyorsun." Söyleyecek bir şey yoktu Tuba da artık yorulmuştur.

"Özür dilerim Tuba senide kendimle yıpratmak istemezdim özü-"

"Ne saçmalıyorsun Defne, ben her zaman yanında değil miydim? Her zaman yanında olmayada devam edeceğim,sen istersin veya istemezsin. Ama ben senin yanındayım sadece elimden bir şey gelmiyor olması canımı sıkıyor." Tuba nın sözlerinden sonra sarıldım.

Herşeye rağmen yanımdaydı her zaman, üniversite de yurtta kaldığım zamanlarda oda arkadaşlarım önceleri yanımda olmuş, daha sonra rüyalarımı anlattığımda geceleri tekrar o kabuslarla uyandığımda bir kaç defa daha bana destek olmuş sonraları yanımda kimse kalmamıştı.

Sadece Tuba yanımdaydı o zamanlar, sonra geceleri benim uyanıp ağlamamdan rahatsız olup şikayet edenler oldu. Ben yurttan ayrılmaya karar verdiğim zamanda Tuba beni yanlız bırakmadı, hayatım da olmasa ben ne durumda olurdum bilmiyorum. Düşüncelerden çıkmamı sağlayan Tuba'nın sesi oldu.

"Iyi misin Defne?"

"İyiyim uyumak istiyorum ama korkuyorum,sende benimle kal bu gece." Dediğimde Tuba başıyla onayladı, birlikte kalktık ve odama gittik ben yatağa otururken Tuba

"Üzerimi değiştirip geleceğim tamam mı? " başımla onaylayınca Tuba odamdan çıktı. Bir süre sonra tekrar döndü ve yanıma yattı, ben ne kadar gözlerimi kapatmaya korksamda gözlerim uykuya yenik düştü

*******

-Murat-

Üç yıldır cinayet şubede görevliydim mesleğimi seviyorum. Ama bazen o kadar iğrenç insanlarla karşılaşıyoruz ki işimizin ne denli zor olduğunu bir daha anlıyordum. Bazen geceler boyu eve gitmediğim oluyordu bu gece olduğu gibi. Yine geç bir saat ve yine ben dava dosyalarında kendimi kaybetmişim. Saatin farkında bile değildim. Telefonuma gelen mesajla telefonu elime aldım. Mesaj atan kişi Esma mesajı okuduğumda saate baktım gerçekten kendimi bu işlerde kaybediyorum. Mesajda Esma nın söylediği şey.

"Yine geç saat olmasına rağmen evde değilsin. Saatin farkında bile değilsin ve şu anda mesajı okurken saate baktın. Evet şu anda gülümsedin. Hadi mesajı okumayı bırak ve eve git abicim çok yoruyorsun kendini." Her zamanki gibi ne yaptığımı ben bile farkında değilken,beni çok iyi tanıyan kardeşim beni tanıdığı için uyarıyordu. Telefonu cebime koyduktan sonra masamdan kalktım her tarafım tutulmuştu. Emniyetten çıkıp arabama bindim ve çalıştırdım.

Gece saat on olmasına rağmen trafik vardı. Bu trafik nedeniyle İstanbuldan tayinimi isteyecektim,çok güzel bir şehir ama yaşanacak durumda değil hani derler ya

"Dışı seni içi beni yakar"diye tam bu söz anlatıyor işte İstanbul'u. Dışardan muazzam görünen bu şehirde ne pislikler yatıyor bizzat şahit oluyorum. Tamam başka şehirlerde aynısı yokmu? Tabiki var ama burdaki çok başka,bu düşünceler içinde farkında bile olmadan evime gelmiştim.

Tabi karakola yarım saat mesafe olan evime bir saatte gelmek gibi bir durum söz konusuydu. Hemen üzerimdekilerden kurtulup banyoya girdim kısa bir duşun ardından hemen kendimi yatağa attım. Yatağa girdiğimde saat gece yarısını geciyordu. Bugün bir his var içimde tuhaf bir his ,hayırlısı deyip gözlerimi kapattım ve uyuya kaldım.