MANYAK KUZENİM (Düzenleniyor)

MANYAK KUZENİM

Bazı zamanlar vardır. İnsanın yaşadıkları bir film şeridi gibi gözünün önünden akıp gider. Oturduğum soğuk kaldırım da gözlerimden yavaş yavaş geçiyordu yaşadıklarım. Benim hislerim ne zaman bu kadar kuvvetlenmişti? Uzaktan sevdiğim adam binlerce kilometre engelleri aşıp kalbini bana nasıl vermişti?

BÖLÜM 1

Hayat insanı birçok kez bir şeylere zorlar. Sevdiğim kişinin kuzenim olması, kuzenim olacak kalkık burun ile aynı okula gitmem yada en kötüsü serviste yanımda Rüzgar'ın eski sevgilisi Selin'in oturması. Evet, Rüzgar benim kuzenim. Yakışıklı olduğu kadar acımasız birisidir. Her ilişkileri sorunlu bitmiş, hüsrana uğrayan taraf ise hep kızlar olmuştu. İşte Selin'de bunlardan birisiydi. Selin hem hüsrana uğrayıp hem de rezil olmuştu. Bu son yaşananlar biraz sınırı aşmıştı. İnanamıyorum kızın vücuduyla nasıl dalga geçer ? Hem de tüm okul. Kızın sırtının fotoğrafını çekip "işte bizim kıllı maymun" diye tüm okula asmıştı. Aslında kızın vücudun da kıl yoktu. Sadece çok profesyonel biri tarafından fotoşop yapılmıştı. Bunu, yanın da oturarak onaylamıştım. Kız kendini ifade edemediği için herkesin aklında kötü bir profil çizmişti. Acaba aynı şeyler benim de başıma gelse ne yapardım? Sanırım intihar ederdim.

Rüzgar acımasız olduğu kadar yakışıklı ve zekidir. Sanırım bunlar onu popüler yapması için yeter de artardı bile. O her insanı kırarak, lise dönemini kötü hatırlamasını sağlayarak bir basamak daha popülerliğini arttırıyordu. Tabii onun kadar acımasız olan birisi daha vardı.

Berk.

Servisten indiğimiz sırada okulun bahçesinden bağırmıştı.

"İşte okulun famesi!"

Rüzgar servisten inip Berk ile tokalaştı.

Berk Rüzgar'ın en yakın arkadaşı olup çıktığı kızlara ne yaptıysa tek ortağıydı. Tek kelimeyle pislik. Arkadaşlıkları bana göre çıkar ile kuruluydu. Berk Rüzgar'ın istediklerini yapıyor, o da onunla arkadaş kalıyordu. Rüzgar kimseye güvenmezdi. Yada aralarında ki bağ çok farklıydı. Sadece insanlara böyle empoze ediyorlardı. Bilmiyorum neticede her ikisi de pislikti.

Sınıfıma doğru giderken arkamdan birisi

"Küçük kuzen "diye bağırdı. Aramızdaki ay farkını her zaman gözüme sokması mı gerekiyordu? Benim küçük kuzen sözünden sonra yerin dibine girmek istediğimi çok iyi biliyordu. Çünkü anında yanaklarım kızarırdı. Arkamı sinirle döndüğümde onun çarpık gülüşü ile karşılaştım.

" Ne?"

"Beni çıkışta bekleme."

Tabii bunu atlamıştım. Ailem beni oy birliği ile kurban seçmişti. Teyzem okul müdürünün son kez sert uyarısından sonra beni dadısı ilan etmişti. Onun yaptığı tüm saçmalıklardan ben sorumluydum.

"Neden bay geri zekalı?"

Bu sözüme bozulmuştu. Çünkü onunla böyle konuşabilen tek kişi bendim. Tek ayrıcalıklı yanım buydu.

"Senin bildiğin işlerden değil."

İşte yine aynı şeyi yapmıştı. Bu sefer kollarımı bağlayıp dadısı rolüne girdim.

"Benim bilmediğim işler de neymiş?"

"Yaşın küçük bilmezsin! "

Bu sözü, gözlerimi devirmeme neden oldu. Ne kadar ona karşı hislerim olsa da bu ergen lafları beni bıktırıyordu.