MANYAK KUZENİM (Düzenleniyor)

"SADECE BİR ROMAN !"

Ölüm ve yaşamın arasında kalmak .O ince çizgiyi farketmemek veya umursamamak .Nasıl bir his ? İnsan en kötü anında ölmeyi mi yoksa yaşamayı mı diler ? Arkanda neler bıraktığını bile bile o çizgiyi geçer mi ? Peki insan aşkı için ölür mü ? İkinci kez yıkıldığını bile bile ? Harabeden farkı olmadığı halde ? Dışarıdan saçma bir neden diye gözükse bile ,onu yaşayan insana soruldu mu hiç ? Bir kez ! Sadece bir kez ? Şimdi ben Ölmeli miyim ? Yoksa harabe olduğum halde yaşamalı mıyım ?  Arkamda onca şey bırakarak son mu vermeli miydim  ? Yoksa inadına yaşamalı mı? Aslında en kötüsü yaşarken ölmek. Canından çok sevdiğinin her saniye nefesini hissederek ölmek ? Aslında ben en kötüsünü yaşıyorum ..Ona bakarken ,onun nefesini hissederken ,ondan bir parça  görürken ...İşte ben ölümün en ağırını hak ediyorum ...

"ne -ne zaman ?"

"Dün gece ..Ay sonunda evladımın mürvetini görücem ya .."

Boğazıma oturan düğümler ,daha da çok nefesimi kesiyordu .

"Ha yağmur unutmadan seninle yarın alışverişe çıkalım teyzecim .Sanada kıyafet alalım"

İşte o elbise benim ancak kefenim olurdu! Kalbime ,beynime ,gözlerime ,her .bütün her yerimde acı ..acının daha da acısı vardı .Bu acı beni mahvediyordu ,benliğimi kaybettiriyordu.Duyduğum o cümle zehir gibi içime işlemiş ,bütün organlarımı kullanılmaz hale getiriyordu .Ben ..Ben bu acıyı ilk kez yaşıyordum..Ben rüzgar 'ı  ayaz'dan daha çok seviyordum.İşte o içime işleyen zehirde ,benliğimi kaybettiren de rüzgar'dı.Ve ben bunu ilk kez Anlıyordum.İlk kez ! 

"İyi misin teyzecim? .Ha bu arada  buse ve ailesi yemeğe geliyorlar .Ay çok heyecanlıyım."

Eğer teyzemin yüzüne bakarsam ağlardım .Ağlarım ..Sadece başımı sallayıp odama çıktım . Nasıl bu kadar acımazsız olurdu ?Beni bir kez olsun düşündü mü ? Ya buse ?Şimdi keyif kahvesi içiyordur ! Evet rüzgar onu seçmişti .Buse 'yi .!

Ağlamayı kesmeliydim .Bu iş bitmişti ! Ben bitmiştim . Rüzgar'ın şiirinde dediği gibi.   "Sen beni çoktan yakmıştın .." şimdi ise küllerimi oradan buraya savuruyorsun !

&&

 

Akşam yemeği için hazırdım !  Akşam yemeği !! Buse' nin ailesi , rüzgar'ın ailesi ,güzel çiftimiz buse ve rüzgar ! Peki ben ? Dış kapının dış mandalı ! İstenmeyen kişi ! Burada bana ait birşey kalmadı ! İzmir ..Belki de benim için İzmir yolu gözükmüştü.Daha doğrusu gözüktü !

 

"Yağmur misafirlerimiz geldi !"

Aşağıdan seslenen teyzemi duymak yerine;  Sağır olmayı tercih ederdim ! Rüzgar hariç hiçbirşeyi duymamak !

Aşağıya indiğimde mutlu aile tablosu gördüm .Kahkaha atan , marul kafalı bir kadın , rüzgar ' a dik dik bakan bir baykuş , hayatında ilk defa insan görmüş gibi bakan sarı bir çiyan !! Pis civciv ! Ağzına gireydin rüzgar 'ın ! Pis yelloz !

"Hah geldi işte .Bak teyzecim bu hale hanım ,eşi kadir bey buda güzel kızları buse ."

"Ha güzel mi ?"

Marul kafalı kadın;

"Anlayamadım ?"

"Ay kızınız size çok benziyor .Maşallah hıh demiş burnunuzdan fırlamış ."

"Pardon ?"

"Ay pardon ya .hıh demiş burnunuzdan düştü diyecektim ."

Ağzımı kapalı tutmam gerektiğini anlayıp sandalyeye oturdum . Bir yudum su içmemle bağazımda kalması bir olmuştu !!

"Yağmur da geldiğine göre size bir süprizim varrr.."

"Anne !"

"Ay rüzgar ! Hıh ne diyordum ? Ha rüzgar bir kitap yazmış ve çok ünlü bir yayın evide kitabını çok beğenmiş ! "

"EE annecim ."

Annecim ? Pis yelloz !

 

"1 ay sonra kitabı çıkıyor !"

"Peki ismi ne ?"

 

"Yüreğimin gamzeleri .."

 

"Sadece bir roman anne ! "

Buseye döndüğümde suratı düşmüştü . Hemen izin isteyip tuvalate gittim .Yüreğimin Gamzeleri ..

 

Ellerimin istemsiz olarak gamzelerime gitti .Rüzgar'ı istiyorum ! Onu gözlerimin önünde ,avuçlarımın içinde,dudaklarımda ..Onu İçimde istiyorum.Kimsenin göremeyeceği bir yerde ..Kalbimde ...Ve ben bu sefer kesinlikle aklımı kullanmayacağım ! Yüreğimin Dilini ,Aklını ,Aşkını Dinleyeceğim ! Kalben Kazanan Ben Olacağım ..



BİLİYORUM ÇOK KÖTÜ BİR BÖLÜMDÜ :-\ :-\