VIKINGS - εισαι δικιά μου

τα λάθη μου

Την πέρασε μέσα στο δάσος μα κανείς τους δεν ειχε υπολογίσει πως θα έπεφτε τόσο γρήγορα η νύχτα,και την νύχτα ή άρχοντες τους δάσους ήταν μονάχα η λύκοι,μα δίχως κάποιο όπλο δεν θα είχε μείνει τίποτα να τους σώσει,η Ασία του κρατούσε φοβισμένη το χέρι κοιτάζοντας της πληγές πάνω στο κορμί του,κάθε σημάδι πάνω του έγινε για να την σώσει,ενώ μερικά νέα σημασία είχαν γίνει για να σώσει εκείνος τον εαυτό του από μια έντονη κόλαση,την οποία δεν της είχε πει και δεν σκόπευε να το κάνει..ενα έντονο ουρλιαχτό λύκου τον έκανε να μπει μπροστά της και να την κολλήσει πάνω στον κορμό ενός δέντρου..
<< Σςςς κάνε ησυχία,είμαστε ματωμένη μπορούν να μας μυρίσουν...
<< Θα ... θα πεθάνουμε εδώ μέσα..
Έκλεισε με ένα απαλό χαμόγελο τα μάτια του...
<< Το έχεις προσέξει;από της δικές μου επιλογές πάντα κοντεύεις στον θάνατο,
Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα μα πριν προλάβει να του πει κάτι,γύρισε το κορμί του τραβώντας την από το χέρι για να συνεχίσουν να προχωράνε..τότε ένας μαύρος λύκος πετάχτηκε μπροστά τους κόβωντας της την ανάσα...
Ο Τζέιμς της έσφιξε το χέρι κοιτάζοντας τον λύκο στα μάτια
<< Μην του δείξεις πως τον φοβάσαι,είναι σκληρά ζώα ,έχουν κακοί φήμη ,μα περιμένουν εσένα να τους δείξεις πως τα καταλαβαίνεις,ο φόβος απέναντι του θα τον κάνει εχθρό σου ,αυτά τα ζώα λατρεύουν εκείνον που δεν θα φοβηθεί να πλησιάσει...
Ο Τζέιμς έκανε έναν βήμα μπροστά στον λύκο γονατίζοντας κοντά του.
<< Φιλαράκο εσύ και εγώ μοιάζουμε το ξες? είμαστε τέρατα από την φύση μας ,ο κόσμος αξίζει να μας φοβάται
Και εμείς αξίζουμε την ίδια μας την μοναξιά, δεν μπορούν να με τρομάξουν τα δόντια σου μα θα σε τρομάξει η ψυχή μου,και είναι ποιο μαύρη από όσο μπορείς να δεις....
Ο Τζέιμς άπλωσε το χέρι του χαϊδεύοντας απαλα τον λύκο που σαν υπάκουο κουτάβι καθόταν κοιτάζοντας στα μάτια τον άντρα μπροστά του...
Η Ασία έκλεισε σφιχτά το στόμα διότι λυγμοι έβγαιναν πληγωμένη από μέσα της
<< Πήγαινε σπίτι σου φιλαράκο μέχρι να βρω το δικό μου...
Ο Τζέιμς σηκώθηκε πιάνοντας της σφιχτά το χέρι συνεχίζοντας τον μεγάλο δρόμο τους , μέχρι που ο ήλιος είχε πλέον φτάσει εκεί ψηλά και είχαν κιόλας φτάσει στον προορισμό τους ,μια καλύβα πάνω στο βουνό περικυκλωμένη απτό πυκνό δάσος και μια ατέλειωτη λίμνη γύρο του...
<< Έλα θα είσαι κουρασμένη...
<< Η συμπεριφορά σου είναι τόσο περίεργη,το γνωρίζεις;είμαι τόσο θλιμμένη,δεν μπορώ να ξεχάσω όλα όσα έγιναν με το να μπω εκεί μέσα ,με το να με γεμίζεις χάδια,δεν μπορώ να ξεχάσω πως προσπάθησες να πεθάνεις,
Κάλυψε το πρόσωπο του με το χέρι του αφήνοντας την ανάσα του να βγεί καυτή από τα πνευμόνια του...
<< Δεν σε έφερα εδώ για να ξεχάσεις μα για να ζήσεις μακριά τους ,ξέρω πόσο κακό σου έκανα βάζοντας σε σε ένα χωριό με ακαρδους άντρες,έλα μαζί μου μέσα...
Την τράβηξε στο εσωτερικό μιας ζεστής καλύβας με ένα κανονικό κρεβάτι ντυμένο στα άσπρα σεντόνια,και σχέδια βαμμένα με αίμα στα ξύλινα σημεία του τοίχου..
<<Ξες σήμερα καθώς καιγόταν το σπίτι και εγώ ήμουν μέσα του για μια στιγμή νόμιζα πως θα είχα πεθάνει...