VIKINGS - εισαι δικιά μου

όνειρο

Ο πόλεμος είχε κιόλας καταλαγιάσει ενώ τα λουλούδια άνθιζαν ξανά πίσω στην ξερή από νερό γη,δεν είχε βρέξει εδώ και πέντε ολόκληρους μήνες σε μια τόσο βροχερή περιοχή ήταν λες και ο Θεός αποφάσισε με αυτόν τον τρόπο να τους τιμωρήσει για τα λάθη που είχαν πράξη σαν άνθρωποι,δίχως βροχή ή σοδειές δεν μπορούσαν να μεγαλώσουν και το κυριότερο δίχως την κυριαρχία του θεού κάνεις δεν είχε ελπίδα να γλυτώσει από της αρρώστιες και τα τραύματα που είχαν αφήσει σημάδι σε σώματα ριγμένα στον πόλεμο,δίχως τον Θεό η άνθρωποι δεν μπορούσαν να επιζήσουν!!!!
Άφησε την πένα της πάνω στο σκαλιστό καφετί τραπεζάκι και κοίταξε μια τελευταία φορά τον εαυτό της στον καθρέφτη πριν σηκωθει να χτενίσει απαλά τα σγουρά και έντονα μαύρα μαλλιά της που έφταναν ος την μέση της...
Τα έπιασε σε έναν απαλό κότσο  βάζοντας στα χείλη της ένα έντονο κόκκινο κραγιόν, ενω κοίταξε μια ακόμη φορά τον πλατύ και γυαλιστερό καθρέφτη της ανοίγοντας απαλά την πόρτα και βγαίνοντας σε μια κατεστραμμένη γειτονιά,κάπου που τα σοκάκια ήταν ποιο επικίνδυνα από την ζωή έξω από τα σύνορα..πέρασε διακριτικά ανάμεσα από άντρες με σκυφτά κεφάλια και έσφιξε το μαύρο μακρύ παλτό της κρύβοντας το φόρεμα της από τα παράξενα βλέμματα των γυναικών που μπορούσαν να κρύνουν την δουλειά της...μια γυναίκα πέρασε από μπροστά της ρίχνοντας της ενα βλέμμα αηδιας ,εκείνη παρόλα αυτά Χαμογελασε και συνέχισε να περπατάει με σκυμμένο κεφάλι,ώσπου το βήμα της σταμάτησε έξω από ένα κέντρο διασκέδασης με την χρυσή ταμπλέτα στο κέντρο" Όλιβερ...
Άνοιξε την πόρτα όσο σιγά μπορούσε μα οσο και αν προσπάθησε να μην κάνει θόρυβο η πόρτα ετριζε κάνοντας κάθε άντρα που καθόταν στα τραπέζια του μαγαζιού να γυρίσει και να την κοιτάξει επίμονα...η Ασία έκλεισε κουρασμένη τα μάτια κρύβοντας καλά το κοκκίνισμα που είχαν πάρει τα μάγουλα της,κατέβασε μια ακόμη φορά το κεφάλι της και πέρασε μέσα στο φωτεινό καμαρίνι της καθιζοντας σε ένα μικρό καρεκλακι απέναντι από τον ψηλό καθρέφτη με τα λαμπάκια στης άκρες,κοίταζε τον εαυτό της απογοητευμένη ίσως ο κόσμος είχε δίκιο για την δουλειά της,μα ήταν ο μόνος τρόπος να βγάζει μερικά χρήματα για να βοηθάει την μητέρα της η οποία ήταν κλεισμένη σε ψυχιατρική κλινική,μετά τον θάνατο του πατέρα της ένα μαύρο σύννεφο έπεσε στην οικογένεια η μητέρα της τρελάθηκε και εκείνη έμεινε μόνη ακούγοντας κάθε μέρα νέα από το μέτωπο​ , ακούγοντας με προσοχή κάθε ζωή που έφευγε,πόνος χτύπαγε την καρδιά της και σηκωνόταν για να κλείσει το ράδιο μη μπορώντας να θυμάται πως μια μέρα ανάμεσα σε χίλια ονόματα άκουσε εκείνο του πατέρα της,τα όνειρα της γκρεμίστηκαν,δεν είχε στήριγμα να βασιστεί μήτε αγκαλιά να κλείσει τον εαυτό της,η μητέρα της έχασε το μυαλό της σε σημείο να μην την θυμάται,να μην θυμάται να πει " και εγώ" όταν ακούει το σαγαπω της,να αναζητάει καθημερινά τον άντρα της μα να μην θέλει να βλέπει το παιδί της..η Ασία αναγκάστηκε να παλέψει μόνη της,να βγάλει μόνη τα χρήματα και το νοίκι του σπιτιού καθώς και την τροφή που με δυσκολία έτρωγε μια φορά την ημέρα, σηκώθηκε βγάζοντας το παλτό από πάνω της και το κρέμασε πάνω σε έναν μπεζ καναπέ απέναντι της , κοίταξε το μαύρο και κοντό φόρεμα που έδενε πάνω της και χαμογέλασε πίκρα στον εαυτό της,
<< Θα τα καταφέρεις....
Είπε δυνατά ώστε να καταφέρει να το ακούσει.. η πόρτα πίσω της άνοιξε και μια κοπέλα στην ηλικία της μπήκε μέσα φορώντας στο κεφάλι της μια ροζ καρέ περούκα και ένα κορμάκι που δεν κάλυπτε πολλά απτό κορμί της
<< είσαι έτοιμη κορίτσι μου? σήμερα θα βγάλουμε καλά λεφτά έχουμε πελάτες τους φαντάρους,ήρθαν ζωντανοί από το μέτωπο...
Η Ασία κοίταξε λυπημένη την κοπέλα μπροστά της
<< Γιατί το κάνεις αυτό Μαρίζα; δίνεις το κορμί σου σε τόσους αντρες γιατί;
<< Γιατί έχω ανάγκη τα χρήματα Ασία μα τι σε έπιασε τώρα;
<< Απλά αναρωτιέμαι δεν πληγωνεσαι?
Η Μαρίζα κατέβασε το κεφάλι της
<< Δεν θέλω να το συζητήσω Ασία ,εσύ τραγουδάς εγώ τους διασκεδάζω,τώρα ας αφήσουμε την κουβέντα βγαίνεις....