VIKINGS - εισαι δικιά μου

δεν απέτυχες

Τα μάτια τους αντίκρισαν τα γερά ξύλα της καλύβας τους,κάτι μέσα τους ούρλιαξε από αναμνήσεις είτε αυτές ήταν κακές ειτε καλές...
Όταν ο Άσγκαρντ με τον Όλαφ τους πρότειναν μια καλύτερη καλύβα και μέσα στο χωριό,οι δύο τους ομόφωνα απάντησαν πως ήθελαν την δική τους ξεχωριστή καλύβα ,εκείνην που ήταν μόνη στο δάσος ,ότι αναμνήσεις και να χτυπούσαν πλέον το μυαλό τους και οι δύο ήθελαν να τις αντιμετωπίσουν με νέες καλές ...

Στο εσωτερικό της καλύβας τα μάτια του Τζέιμς έκλεισαν καθώς το σαγόνι του σφίχτηκε.. μπουκάλια από καλό ρούμι,καθώς και μια άδεια καρέκλα μπροστά από το τζάκι ήταν τα μόνα πράγματα που έβλεπες,η Ασία προχώρησε αργά πατώντας πάνω στο ξύλο δίχως να τον κοιτάζει, έσυρε τα χέρια της πάνω στην σκόνη των επίπλων, κοιτάζοντας το στρωμένο τους κρεβάτι και την προσεγμένη της μεριά...τα μάτια της δακρυσαν προσέχοντας την ποσότητα ποτού στο έδαφος,κάτι όμως της τράβηξε σαν μαχαίρι την προσοχή, γύρισε στο μέρος του βρίσκοντας το να κρατάει ένα κομμάτι υφάσματος το οποίο ήταν απτό φόρεμα της,το εσφιγγε με δύναμη στα χέρια του θαρρείς και ήταν μαχαίρι και τον δελεαζε στο να κοπεί....
<< Τζέιμς αυτό είναι το;
<< Φόρεμα σου;,ναι είναι ,το έκοψα,
<< Από θυμό;
<< Μονάχα από πόνο,το έκοψα όχι για να το πετάξω,μονάχα για να σκουπίζει τα μάτια μου όταν αυτα τρέχουν,παρ'το μυρίζει αλμυρα μα δεν είναι θάλασσα,μονάχα δάκρυα γυναίκα.

Την πλησίασε βάζοντας το μαντίλι απτό χέρι τού στο δικό της...
<< δεν τα παράτησα στιγμή από εσένα,όταν τα χρόνια άρχισαν να φεύγουν ,όταν άρχισα να θυμάμαι μερα νύχτα τα δάκρυα σου,δεν τα παράτησα στιγμή από εσένα,αυτό το μαντίλι είναι όλος μου ο πόνος,όλα μου τα όνειρα,το άρωμα σου,η στιγμές που σε αγκάλιαζα,όλα τα έκλεισα σε αυτό το μαντίλι,το οποίο ήταν το φόρεμα σου,μην τα παρατάς Ασία,πάλευε για αυτό που είσαι,για όσα πιστεύεις,μάθε πώς δεν είναι όλα όπως φαίνονται,ζούμε σε έναν αναθεματισμενο καμβά,εμείς πονάμε και οι άλλοι μας βλέπουν ως ζωγραφιά, ποιός μας ένοιωσε αληθινά Ασία;ποιος πόνεσε με τις πληγές μας; Κοίταξε μας ,ποτέ μην τα παρατήσεις από αυτήν την ζωή ,διότι είμαστε μαχητές σε μια μάχη που δεν προκαλέσαμε,
Την τράβηξε στην αγκαλιά του φιλώντας απαλά το μέτωπο της...
<< Τζέιμς ;μερικές φορές πιστεύω πως έχω αποτύχει από την ίδια μου την ζωή...
Της παραμέρισε τα μαλλιά φιλώντας απαλά τα χείλη της..
<< Εγώ κοιτάζω μια πετυχημένη γυναίκα,μια γυναίκα που το όνομα της σου αφήνει ένα απαλό χαμόγελο,εγώ κοιταζω μια γυναίκα στην οποία δεν αξίζει η λύπη,και όμως λυπάται, κλαίει και τα παρατάει εύκολα,διότι πληγώνεται,τα μάτια της δακρύζουν, αλλάζουν χρώμα σκοτεινιάζει και σχήματα ζωγραφίζονται μέσα τους,τα χείλη της τρέμουν κοκκινίζουν,τα δαγκάει τραβώντας τις λέξεις της σαν ρυάκι νερό,κοιτάζω μια γυναίκα που ενώ της έχω κάνει δύο παιδιά, ντρέπεται να με κοιτάξει,δεν είναι άγρια μήτε απότομη, κάθεται σαν παιδί στην γωνία και περιμένει να την χτυπήσουν δίχως να μιλήσει,η γυναίκα μου είναι το φως μου,ο έρωτας στο στήθος μου,μην φοβάσαι τι ξημερώνει,είμαι μέσα στην καρδιά σου ακόμη και σε στιγμές που πιστεύεις πως έφυγα, γυναίκα δεν απέτυχες, πέτυχες πολλά περισσότερα από όσα βλέπεις,είσαι μία γυναίκα ξεχωριστή,δεν μεγάλωσες Ασία,είσαι παιδί,όσο και να σε αγγίζω,όσο και να σε φιλαω,όταν σε πλήγωσα κοίταζα στα μάτια ένα παιδί, γι'αυτό μου στοίχησε,δεν είσαι όπως όλες εκείνες,δεν μπορώ να σε πληγώσω,άνοιξες ξεχωριστό δρόμο στην καρδιά μου..μην πεις ποτέ απέτυχα,κοίτα εμένα, σκότωσα πολλές φορές γυναίκα,κοιταξα τα δυο μου χέρια και είπα, απέτυχα!!!απέτυχα να είμαι εγώ σε έναν σκάρτο κόσμο,κοίταξα με μαύρο χρωμα τον ορίζοντα, ώσπου σε κοίταξα στα μάτια και μου έδωσες τον λόγο να πετύχω,πίστεψε σε εσένα όπως κάνω εγώ καθώς σε κοιτάζω...