The Next Stage (COMPLETED)

FIFTEEN: Special Offer

Julia

"Julia?" Napatingin ako kay Zach na nakaupo na ng maayos. I was busy cursing him in my mind kaya hindi ko napansin na gising na pala sya.

Haaaay, Julia. Can you please stop thinking about him?

"Oh. Gising ka na pala?" He only nodded at me kaya napangiti ako.

I don't know if my smiles are real this time.

Kasi paano ba naman ako makakangiti kung pumapasok sa utak ko yung lalaking 'yun?

"Problem?" I hesitately shook my head dahil malaki talaga 'tong problema.

Pero, dapat pa bang problemahin ang isang tao na nagpaparamdam sayo?

Sa tingin ko, hindi na dapat.

Like I've said earlier, I am already complete and contented. So theres nothing to worry about.

Pero, ano 'tong ginagawa ko?

Bakit parang, hindi ko nagagawa ang mga gusto at dapat kong gawin?

Pinoproblema ko parin sya?

D*mn him, again.

"Wala pero halos madurog mo na yung cellphone mo," gulat akong napatingin sa cellphone na hawak ko.
Totoo nga, halos madurog ko na 'to.

Napahinga nalang ako ng malalim dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.

Should I just keep it from Zach? Or not?

Right, right. I should do what I have to do.

"Stressed lang ako," kaagad na sabi ko sa kanya then I smiled again. To assure him na wala namang dapat problemahin.

Wala.

Lumapit sya sakin and the next thing I knew, sobrang higpit na ng yakap nya sakin. Yung tipong, hindi na 'ko makahinga.

But I love this. I love this feeling everytime that we hug each other. Sobrang sarap sa pakiramdam na tipong gugustuhin mo nalang na mag stay in this position forever.

--

Nagising ako dahil sa katok ng pintuan.

Kaagad bumukas yun at nakita ko si Zach na may dala nanamang paper bag.

"Anong oras na ba?" Tanong ko sa kanya. Sa pagkakaalam ko kasi, nung mag g-gabi na, hindi na 'ko nakakain ng dinner dahil gusto ko ng magpahinga.

And yes, nakapagpahinga naman ako ng maayos. Ang haba siguro ng tulog ko kagaya nung nahimatay ako.

"Breakfast is ready," sabi nya na parang sya yung nagluto nun kahit hindi naman.

Hindi yata marunong magluto 'to eh.

"Uy, anong oras na?" Pagtatanong ko ulit dahil hindi naman nya sinagot yun at nilalabas lang lahat ng mga pagkain sa paperbag.

"Uhm, it's quarter to nine o'clock in the morning." Napatango lang ako sa sinabi nya. Ang haba nga ng tulog ko.

Nilabas na nya yung mga pagkain na dala nya kanina. Napaawang yung bibig ko dahil sa nakita ko.

Carbonara.

"Is this a breakfast?" Sabi ko habang nakatingin parin sa carbonara. I just want to eat that all.

"Hindi pero...gagawin nating breakfast." Baliw talaga 'to.

"San mo 'to binili? Mukhang masarap ah," sabi nya habang inaabot ko yung fork tsaka yung paper plate.

"Nakakatampo ka ah." Gulat akong napatingin sa kanya. Bakit naman sya magtatampo? Ano bang ginawa ko?