TWENTY: Sticky Notes

231 6 1
                                    

Julia


After almost a month, finally, nakalabas narin ako ng hospital.


A month feels like incomplete to me. Ang daming kulang sa araw-araw na nag sstay ako sa loob ng hospital.


And now, I think I feel better, parang medyo hindi na sumasasakit yung tuhod kasi at last, I'm back!

"Ma, I missed you." sabi ko sabay yakap sa kaniya.


Kaninang umaga lang kami nakauwi, hinatid ako ni Zach dito sa bahay pero umalis rin siya agad dahil may pasok pa raw siya.

Sabi ng doctor, pwede na raw akong pumasok pero hindi pa raw pwede sumama sa mga extra curricular activities.



"I missed you too." Sabi niya habang may ginagawa sa laptop niya.


"Ma, bakasyon tayo please." Pagmamakaawa ko sa kaniya.


Except for me, kailangan din ni mama ng break, para kasing araw-araw siyang busy eh. Ni hindi na nga niya ako nabisita these past few days na nasa ospital ako.


"Anak sorry, pupunta akong Palawan next week para sa business meeting ng company. And I'll also have a vacation there for about 1 month."


My mouth went agape. Seriously?


"Ah..okay." yun nalang yung nasabi ko. I don't know the right words to say.



Kumuha nalang ako ng banana sa fridge dahil wala pa akong kinakain simula nung kumain ako.


Nag ayos kasi kaagad ako ng mga gamit ko pati inayos ko narin yung kwarto ko.


"Juliaaaaaaa!" Kaagad akong napatingin sa taas para tignan kung sino yung nagsalita at nakita kong si Kim pala yun.


Pero infairness, namiss ko yung kaingayan niya este siya pala.


"Oy." Bati ko sa kaniya.


"Gandang bati talaga niyan teh!" Sabi niya sabay yakap sakin ng mahigpit.


"Teka, teka, sandali lang!" Sabi ko dahil naiipit niya ko at feeling ko konti nalang, ma oout of balance kami dito.


"Ay sorry, sorry. May saklay ka na nga pala, hehe." Sabay nag peace sign siya.

Oo tama siya, may saklay ako. Ayoko mang tanggapin pero kailangan dahil hindi pa ako makalakad ng maayos.

Naglakad ako papunta sa sofa para umupo dahil napapagod na 'kong hawakan yung saklay ko, nakakangalay eh.

"Kamusta yung fracture mo, by the way? Kailan ka raw makakarecover?"


"2 months pa Kim. Wala eh, kailangan kong magtiis."

"Ah, kawawa ka naman. Hehe."


Sinamaan ko lang siya ng tingin pero nag peace sign nanaman siya sakin, tsk.


*beep beep*


May narinig akong busina ng sasakyan sa labas kaya bigla akong tumayo pero bumagsak lang din ako sa sahig.


"Huy, okay ka lang?" Tanong ni Kim.

Bigla kasi akong tumayo ng walang hawak na saklay kaya bumagsak ako.

Tsk, shunga mo talaga Julia.

"Oo, okay lang." Pero nakakaiyak, biglang sumakit yung fracture ko.


"Hi po tita." Sabi ni Zach at nagmano siya kay mama.

The Next Stage (COMPLETED) Where stories live. Discover now