The Next Stage (COMPLETED)

TWENTY THREE: Debutante?

Julia

"Oh, ma? Nandito ka na pala?" Tanong ko habang inaalalayan ako ni Zach papunta sala.

Yes, nandito na ulit kami sa bahay, and until now, i'm happy because of what happened a while ago. It's unbelievable that the impossible quickly turns into a possible one.

"Yes anak, nag undertime ako, ang sakit ng ulo ko eh. And besides, I wanted to go home dahil gusto kitang ipagluto, I'm pretty sure na namiss mo yung luto ko?" Then she laughed.

"Oh, I see. But, kaya mo ba, 'ma? Can I help? Tanong ko. Namiss ko din kasing magluto eh.

"No, no, no. It's okay, tutal, nasimulan ko na naman, just sit back and relax, okay?"

"Okay, as you say so." Then nagkibit-balikat ako.

"Julia," tawag sakin ni Zach.

"Bakit?" Then I looked at what he's holding, isang invitation na may nakalagay na 'for our daughter, open this when you are turning eighteen :)'

"Patingin nga," I added. Ano 'to? Para sakin kaya 'to?

Naka-seal pa yung invitation na lavender na parang lavender din yung scent, wow.

"Ay anak," tawag ni mama bigla kaya napahinto ako sa pagbubukas.

"Yes, ma?" She looked at me for a few seconds at umupo sa tabi ko.

"That's for you, anak. Kaya nilabas ko because it's the right time para makita mo iyan."

"What's this? Is this from yours and papa?" I curiously asked.

"Yes, after your seventh birthday party, we decided to create an invitation for your eighteenth birthday."

Wow, yun nalang yung nasabi ko.

"So, you both planned to throw a party kapag 18 na 'ko?" I asked and she only nodded.

Ang galing naman, eleven years nila 'tong natago sakin. Papa is already dead pero ngayon lang pinakita saakin ni mama 'to.

Sana dati pa, nung buhay si papa para mas na detail pa niya kung anong gusto niya para sa party ko. Nakakahinayang lang kasi, wala na siya.

A tear dropped from my eyes, tumulo 'yon sa mismong invitation.

Zach patted me then he whipered 'that's okay' to my ears.

"Sorry anak ah? Ngayon ko lang napakita sayo kung kailang wala na ang papa mo. Binilin niya kasi sakin na kapag mag eeighteen ka na, tsaka ko ipakita sayo. Alam mo 'yun? Parang alam na niya kung kailan siya mamamatay." Then she faked a laugh, umiiyak narin siya ngayon.

I only smiled as I reminisce the past, kung saan masaya kami ni papa. Indeed, I am a papa's girl because until now, I still can't get over that... he's gone.

Unti unti kong binuksan 'yung invitation at napangiti ako sa nakita ko.

Para talaga siyang totoong invitation. Hand written lang kasi siya ni papa na may maraming styles at drawings. Magaling kasi si papa sa arts, he's really creative, dagdag mo pa na sobrang ganda ng penmanship niya, na bihira lang makuha ng isang lalaki.

"Huy may natulong ako diyan ah... yung ideas, baka sabihin mo kasi, wala dahil obvious naman na tatay mo yung gumawa niyan." Tumawa nalang ako sa sinabi niya.