Dolunay ve Barlas'ın aşkı...
İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam.
Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yu...
"Ruhunda ki müziği sessize almış insanlar var, onlardan olmayın."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Can Ozan Feat. Ezgi Türkeli - Lavinia
✓
Sabah gözlerimi dün olanlar sayesinde çok mutlu bir şekilde açmış ve güne pozatif başlamıştım. Bugün hava yağmurluydu ve sanki daha bir güzeldi. Yağmuru sevmezdim ama camdan izlemesi, sesi huzur verirdi insana. Aynı bir müzikler gibi.
Bu günün, pazar günü olma mutluluğu da vardı içimde. Bana her gün tatil olabilirdi ama Barlas sadece pazar günleri gitmezdi şirketine ve bu beni daha da mutlu ederdi. Saate baktığımda 13:32 olduğunu gördüm. Sıkılmıştım, dışarı çıkmak istiyordum ama hava soğuktu. Oflayıp, ne yapacağımı düşünmeye başladım. Ben ne yapacağımı düşünmeye başlamışken, çalan zille sıçradım.
"Kim o?"
"Üst komşun." Duyduğum ses heyecanlanmama sebep olmuştu. Bekletmeden kapıyı açıp gülümsedim ve Barlas'a baktım. "Sıkıldım." O içeriye geçerken, arkasından onu takip ettim. "Bende" Barlas televizyona bakıp ne izlediğime baktı ve burun kıvırıp kanalları değiştirmeye başladı. Bir anda gelip, babasının eviymiş gibi davranmasına bayılıyordum. Hiç kendini kasmıyordu ve bu halleri hoşuma gidiyordu.
Kanalları gezdikten sonra, koltukta daha bir yayıldı. "Ee ne yapıyorsun bakalım?" Omuz silktim. "Hiçbir şey"
"Bugün akşam, saat yedi gibi bana gelmen lazım." Kaşlarımı çattım. "Sebep?" Televizyonda olan gözlerini, bana çevirdi. "Annemler bir sevgilim olduğunu sanıyor. Çiğdem'i de sevmiyolar, bir yıl önce ayrıldığımı, başka biriyle birlikte olduğumu sanıyorlar ve tanışmak istiyorlar bende, sana geldim."
Kaşlarım iyice çatılırken, sinirlenmiştim de. "Bana ne git Çiğdem'i göster, kullanılmalık mıyım ben?!"
Sesim biraz yüksek çıktığı için, onun da kaşları çatılmıştı ve dişlerini sıktığından dolayı, hareket eden çene kaslarını görebiliyordum. "Sana kullanılmalıksın mı dedik?! Yardımına ihtiyacımız var işte."
Omuz silktim. "Ba-na-ne, bana ne ya!" Kelimelerimi tek tek heyecelemiş, özellikle üstüne basmıştım. "Dolunay!" Sesi sert çıkmıştı ama umursamadım ve tek kaşımı kaldırarak ona baktım. "Yardım etmek zorunda mıyım? Değilim. O yüzden bu konuyla ilgilenmiyorum."
Oturduğu yerden kalkmış, karşıma dikilmişti. "Zorundasın. Saat yedi de üstüne adam akıllı bir şeyler giy ve yukarı çık." Bir şey dememe izin vermeden de gitmişti.
Tabi ki de 'bana ne' değil! Oh Çiğdem yellozunu benim gibi kaynanamlar da sevmiyormuş, mutlu olmak için bir neden daha. Benim adım da Dolunay ise, ben kendimi onun ailesine sevdiririm ve onlarda, Barlas'ıma 'evlen bu kızla' baskısı yaparlar , bu da seve seve ya da zorla benimle evlenmek zorunda kalır. Planımı kurmuş, koltukta daha da yayılmıştım. Kıkırdayıp, dizimi açtım ve seyretmeye başladım.
