Dolunay ve Barlas'ın aşkı...
İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam.
Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anitta & Swea Lee - Poquito
✓
Sabah gözlerimi aşağıdan gelen bağırma sesleriyle açtım. Kaşlarımı çatarak ayağa kalkıp, aşağıya uyku sersemliğiyle zar zor indim. Barlas benim geldiğimi duymamış hiddetle bağırmaya devam ediyordu. Ne olduğunu anlamamıştım. Arkasını döndüğünde beni görünce, "kapat, sonra konuşacağız bunları" dedi ve karşıdakinin cevap vermesini beklemeden telefonu kapattı.
Ne karıştırıyordu acaba?
Uykulu gözlerimle ona bakıp, anlamadığımı belli eder bir şekilde sorularımı yönelttim. "Ne oldu Barlas sabah sabah? Kimdi o?" Ellerini sinirliyken her zaman ki yaptığı gibi saçlarından geçirip, "boşver, benim sesime mi uyandın?" diye sorunca, kafamı salladım. "Evet."
O kadar çok kime bağırdığını, neden bağırdığını merak ediyordum ki öğrenmeden içim rahat etmezdi. Bir şekilde öğrenecektim yoksa içim içimi yerdi. "Hadi o zaman git uyu sen. Benim birkaç işim var hazırlanıp, çıkacağım." Uykum bu lafıyla tam anlamıyla açılırken, tek kaşımı kaldırdım. "Ne işin var?"
Her zaman ki gibi sinirini benden çıkartmaya çalışıp, "Sana ne lan, sana ne! İşim var dedim bitti!" diyip, yukarıya çıktı. Arkasından sinirle bakmakla yetinmiştim. Her seferinde böyle olacaksa benim işim vardı bununla. Yüzümü sıvazlayıp, koltuğa oturdum.
Ayağa kalkıp, yukarıya çıktım ve çantama ilerleyip, burada ki eşyalarımdan bir kombin yaptım ve üstüme geçirdim. Barlas duş alıyordu. O işe giderken , bende kendi evime gidecektim, birkaç eşya aldıktan sonra da geri eve dönecektim. Saçlarımı yaptıktan sonra hafif bir makyaj yaptım ve montumu giyinip, araba anahtarımı aldım. Tam kapıdan çıkacakken, Barlas banyodan çıkıp suratsız haliyle beni baştan aşağıya süzdü ve göz kırpıp, "hayırdır nereye?" diye sordu.
Hayır Dolunay, ona onun gibi davranma! Şimdi zamanı değil Dolunay! Sakin ol Dolunay!
Yanağımı kaşıyıp, "eve" dedim. Sinirle sesli bir nefes aldı. "Bak zaten sinirliyim daha çok canımı sıkma, otur oturduğun yerde!"
Hayır Dolunay, sinirden ağlamamalısın! Evet şimdilik sürekli emir kipiyle konuşmasını görmezden geleceğiz! Sakin ol Dolunay!
Derin bir nefes aldım. "Üst baş alacağım Barlas, bunları mı giyeceğim hep?" Barlas elinde ki tişörtünü giyerken, gözleriyle beni süzüyordu. "Ben gelince gideriz birlikte, şimdi çıkar o üstünü yat uyu." Mızmızlanırken montumu çıkarttım ve yatağa attım. "Bıktım." Yüzüme sert bir şekilde tip tip bakarken, yerin dibine girmek istedim. Bakışları korkutucuydu. _
Barlas gideli iki saat olmuştu ve ben bu evde tek başıma sıkılmaktan ölecektim. Eve resmen tıkamıştı beni! Dışarı çıksam kapıda ki güvenlik sayesinde dışarı çıktığımı da öğrenecekti. O değil acaba ben nasıl öğrenecektim kime bağırıp, çağırdığını? En iyisi gece uyurken telefonu gizli gizli alıp karıştırmaktı, yoksa öğrenmenin bir yolu yok!
