Dolunay ve Barlas'ın aşkı...
İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam.
Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✓
Saat 19:20'ydi ve ben bu saatte Çiğdem'in evindeydim. Bugün beni aramış, müsaitsem gelmemi söylemiş, biraz naz yapınca da ısrarla beni evine getirtmişti. Misafir olarak ben yetmiyormuşum gibi birde oğlunun, babasının, arkadaşları vardı! Ulan insan ayrı ayrı çağırır!
"Ee Dolunay'cığım ben gideli ne var, ne yok?" Bu saçma sorusuna, samimiyetsizlik içeren bir gülümseme gönderdim. "Sen gideli yıllar olmadı Çiğdem'ciğim, yani her şey hâlâ aynı."
Bozulduğunu, tuhaf bir hâl alan yüz ifadesinden anlamıştım ama yine de gülümsedi. "Ne güzel." Kafamı salladım. "Aynen."
Bunun oğlu da kendi gibi sevimsizdi. Sanki çocuk değil, canavar doğurmuştu! Geldiğimden beri bana yapmadığını bırakmamış, saçlarımı çeke çeke bir hâl olmuştu. Resmen çocuk anasının acısını çıkartıyordu. Büyük canavar, küçük canavarı uyutmuştu da öyle rahatlamıştım.
Daha fazla burada duramayacağımı anladığımda, ayağa kalktım. "Ben artık gideyim." Dudağını büzüp, kaşlarını çattı. Bana da bir kusma geldi! "Biraz daha kalsaydın Dolunay."
"Başka zaman da ben, seni beklerim." Valla yalan, beklemem. Umarım gelmezsin Çiğdem. Yüzündeki gülümseyle, başını yana eğdi. "Peki, ben seni yolcu edeyim o zaman."
Veda faslı bittikten sonra arabaya doğru ilerleyip, bir oh çektim. Yüzüm buruşurken, adımlarımı hızlandırdım. "Tövbe daha gelmem ben bu eve." Oğlu desen beter, Çiğdem ondan da beter, kocası bin beter! Hiç sevmedim resmen üçü tencere kapak misali birbirlerini tamamlamıştı. Edi ile büdülerdi resmen!
Erkenden eve gitmeyip, annemlere uğradım. Her zaman ki gibi dayım bizde, babam şirkette, dedikodu yapıyorlardı. Eve girer girmez dayım, hemen beni azarlamıştı. "Kız ölsek haberin olmayacak." Onu umursamayıp, koltuğa yayıldım. Şuna da bir kız bulamamıştık.
Aklıma gelen fikirle sinsice gülümseyip dayıma baktım. Dayımla göz göze gelince, yüzünü buruşturdu. "Ay ne bana öyle bakıyorsun be şeytan." Gülümsemem genişlerken, o can alıcı cümleyi kurdum. "Sana kadın buldum dayı."
Gözlerini daha çok kısıp, yanındaki yastığı üzerime attı. "Saçını başını yolarım kız senin, pis ağızlı!" Benim yerime, Nermin teyze söze girince, ona baktım. "Evde kaldın Tümer evde."
"Kız şunları sustur Karen, bak valla tansiyonum çıktı." Nabzını ölçer gibi yaparken, bu hallerine kahkaha attım. "Oğlum ben senin on yedi yaşında ki halini bilirim, ne bir sevgilin oldu ne de konuştuğun. Zamanı geldi artık yoksa, valla seni görücü usulü veririm."
Bu sözler üzerine dayım ayağa kalkıp, kendini geri koltuğa attı. "Ay bana bir şeyler oluyor." Numara yaptığını bildiğimiz için herkes gülerek tepki verdi.
