Dolunay ve Barlas'ın aşkı...
İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam.
Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ceren Gündoğdu - Değilsin Tanrı
Karşımda ki adama baktım. Gelmişti. Pars alaycıl bir gülüş atıp, kısık sesle "naber?" diye sordu. Kaşlarım çatılırken, sorusunu görmemezlikten geldim. "Nereden buldun burayı?" Sorumla dudakları iki yana kıvrıldı. "Dolunay'cığım benden kurtulduğunu sanıyordun değil mi? Ama bak buradayım işte. Cezaevinden çıktım geldim, şimdi sıra sende."
Ağzından çıkan her kelime beni korkutuyordu ama belli edemezdim çünkü, edersem daha da eğlenecek ve benimle daha da uğraşacaktı. Biliyordum. Cümlesine devam etti. "İntikam sırası bende." Yalandan yüzüme alaycıl bir gülüş takındım. Korkuyorum diye altta kalacak hâlim yoktu. "Dikkat et de intikam alacağım derken kendini tekrardan cezaevinde bulma."
Pars iki üç adım yanıma yaklaştı ve saçıma dokundu. Sinirli miydi yoksa sakin miydi kestiremiyordum. Kestirebildiğim tek şey deli olmasıydı.
"Hâlâ eskisi gibisin Dolunay; cesaretlisin,sevdiğim Dolunay'sın. Ben gittikten sonra kendine bir piç bulmuşsun ama merak etme onu da yok edeceğim. Kendine dikkat et sevgilim." Arkasını döndü ve gitti. Bende öylece kalmış, arkasından bakıyordum. Bir süre sonra kendime gelip, içeriye girdim.
Üç sene önce Pars'la güzel bir ilişkimiz varken, hiç bilmediğim şeyleri öğrenmiştim. Pars'a kötü tarafamı göstermiş ve onu cezaevine yollamıştım. O zamanlar ondan korkmuyordum. Aslında korkuyordum ama bütün kozlar elimdeydi ve en ufak yanlışında yanacağı için korkusuz gözüküyordum. Onun bir katil olduğunu, silah kaçakçılığı yaptığını, organ mafyası olduğunu öğrendikten sonra beni de öldürmekle tehdit etmişti. Bende bir süre susup, yaptığı kötü işlerle ilgili deliller toplamıştım ve sonradan o delilleri polise vermiştim. İçerideyken bile peşime adam takıp, bir sene boyunca benimle uğraşmıştı, sonradan adam peşimden gidince kurtuldum sanmıştım ama o kabusun yarısıymış.
Kapının sesini duymam ile gidip, kapıyı açtım. Bu sefer karşımda Barlas duruyordu. İçeri girince, kapıyı kapatıp yanına gittim. Barlas suratıma bir süre baktı. İyice süzdü. "Harbi bugün sende bir şeyler var, şimdi de rengin solmuş." Belli etmemek için gülümsedim ve hemen savunmaya geçtim. "Yok ya uykum geldi ondandır." Biraz daha yüzüme baktıktan sonra, "öyle olsun bakalım, yakında kokusu çıkar sonuçta" dedi ve eski yerine yayıldı. Umarım yakında kokusu falan çıkmazdı.
Beni yanına çağırınca aklımda ki bütün her şeyi unutup, yanına uzandım. Pars, Barlas'a rahat vermezdi. Onu iğne ucu kadar tanıyorsam peşini bırakmazdı. Ne yapacaktım hiç bir fikrim yoktu ama en sağlıklısı neyse onu düşünüp, öyle davranacaktım.
Çok uykum geldiği için gözlerimi kapatıp, uyumaya çalıştım. Yavaş yavaş uyku bedenimi teslim alınca fazla direnmeden kendimi uykuya teslim ettim.
