Dolunay ve Barlas'ın aşkı...
İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam.
Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Köhn - Güneşe Dokundum.
✓
1 Hafta Sonra ;
Aklıma Barlas'la konuşmalarımız gelince derin bir nefes aldım. Pars'ın gözetimi altında konuşmuş, sonra cennetimi terk edip, cehennemime geri dönmüştüm. Aklım o güne gitti.
Barlas'la bir kafede buluşma ayarlamıştık. Beni ilk gördüğünde sıkıca sarılmıştı ama karşılık verememiştim. Karşısında dik durmaya çalışıp, sandalyeye oturmuştum ve ilk konuşmayı Barlas açmıştı. "Seni çok merak ettiğimin farkında mısın sen Dolunay? Nerelerdesin sen?!" Bağırmıştı ve sonuna kadar da haklıydı. Onun dediğini duymamazlıktan gelip, "ben başka birini seviyorum Barlas, sırf onu kıskandırmak içindi her şey" falan filan gibi bir sürü saçma sapan şeyler söylemiştim.Söylediklerimin gerçek olmaması için diretmişti, gerçi gerçekte değildi ama ona inandırmak zorundaydım. Ben konuşmamı bitirdikten sonra bana bağırıp, çağırdı ve inanmadığını söyleyip gitti. Tabi o giderken bende arkasından gözü yaşlı bakakalmıştım.
İçeriye dalan Pars'la düşüncelerimden dağılıp, ona baktım. Bitkin bir haldeydim, yorgundum, mutsuzdum. Pars sadece yüzüme bakıyordu ve ben onun bakışlarına daha fazla dayanamadığım için "ne var, niye geldin?" dedim. Her zaman olduğu gibi yine kaşları çatıldı. "Hadi aşağıya, yemek yemeye." İfadesizce ona bakıp, fazlaca bitkin çıkan sesimle konuştum. "Yemeyeceğim, git ye sen."
Sinirlenmişti yine. Ne desem sinirleniyordu. Dişlerini sıktı. "Aşağıya dedim Dolunay!" Gözlerimi birkaç saniye kapalı tuttuktan sonra ayağa kalktım ve Pars'la birlikte aşağıya indim. Masaya baktığımda sanki iki kişi değil de, on kişi yemek yiyecektik. Pars'ın karşısına oturup yemeklerin servis edilmesini bekledim. Yemekler servis edildikten sonra, çorbadan bir kaşık aldım. Geri kalanınıda içmek yerine düşüncelere kaybolup, karıştırmaya dalmıştım. Aklımda hep Barlas'la günler süren ilişkimiz vardı. Daha yeniydik ama iyiydik be. Ne olurdu sanki hep öyle kalsaydık?
Pars'ın, "Dolunay" demesiyle kendime gelip ,kafamı kaldırdım ve Pars'a ifadesizce baktım. Soğuk bir ifadeyle "yemeğinle oynamayı bırakta ye!" dedi. Bu da bir sevdiğimi düşünmeme izin vermiyordu be! Yüzüne dik dik baktıktan sonra çorbamla oynamaya devam ettim. Kaşığını hızla masaya vurdu. "Dolunay!"
Bağırmasıyla aynı şekilde karşılık verdim. "Ne var be, ne?!"
"O yemeğini ye dedim sana!"
Ben bu adama önceden nasıl dayanmışım anlamış değilim. Böyle insanla ömür mü geçer? "Sana ne ya, sana ne! Ne yapacağımı sana mı soracağım?"
