Dolunay ve Barlas'ın aşkı...
İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam.
Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tuğkan - Civciv
✓
DÜĞÜN GÜNÜ;
Gün ışınları doğar doğmaz gözümüzü açmış, hazırlanmalara başlamıştık. Nikah, nişan, kına, bekarlığa veda derken iyice yorulmuş, en mutlu günümde heyecanlı olmak yerine uyumak istiyordum. Annem bu uykulu halimi hissetmiş, bana çoktan söylenmeye başlamıştı.
"Bu nasıl kız ben anlamıyorum ki! İnsan düğün günü böyle mi dolaşır? Şu tipe bak gerizekalı!" Bu laflarını aldırmadan esnedim. Azra teyzem yüzünü buruşturup, "acaba hastanede bunu karıştırdılar mı naptılar, bu senden çıkmış olamaz" diyince gözlerimi kısıp, teyzeme baktım. "Ne var halimde acaba? Sende haftalardır benim gibi oynasan, sende böyle olursun."
"bu benim kızım olsa, ben bunu döverdim he!" Annem kolumdan tutup, "kız kalk!" diyince, oflayarak oturduğum yerden kalktım. "Anne düğün akşam akşam! Ne yapacağım şimdi?"
Dayım yüzünü buruşturup, araya girdim. "Iyy, bıktık senden bıktık!" Göz devirip, aşağıya indim. Biraz da düğün akşam olduğu için kafam bu kadar rahattı ama cemiyet dünyasına damga vuracak bir düğün yapacaktım. Dedem annemlerde yaptığı gibi benim düğünüm için de beni çok sevindiren hediyeler vermişti bize. Arabalar, yatlar, katlar, altınlar derken, tek torun olduğum için şükür bile etmiştim. Bu kadar varlıklı olmamıza rağmen tok evin aç kedisi gibi dolaşan tek gerizekalı bendim.
Aileler bir kaç gün önce toplanmış, gönlünden ne kopuyorsa vermişlerdi. Allah razı olsun. Herkes kahvaltıya gelmiş, benim bu rahatlığıma akıl sır erdiremiyorlardı. Hepsi bana tek tek laf söylerken, babam, beni bu durumdan kurtardı. "Rhat bırakın kızımı." Adam beni korurken bile sesi korkutucu çıkıyordu. Acaba gençken de böylemiydi?
_
Düğünüme saatler kalmıştı ve bana yeni yeni heyecan basmaya başlamıştı. Annem ne kadar 'kuaföre gitmek yerine, kuaförü eve çağırsak' dese bile, ben itiraz etmiştim. Evde düğünüme adapte olamıyordum.
Hepimiz sıra sıra dizilmiş manikür, pedikür ve saç yaptırırken bu sefer içime bir telaş düşmüş "ay bu kadar kişi yetişebilecek miyiz?" demiştim. Annem bana öyle bir bakmıştı ki, konuşmasına gerek bile kalmamıştı. Kuaförde olduğumuz için bana ilk defa 'gerizekalı' demeden, elitliğini bozmadan konuşmuştu. "Sen merak etme bebeğim, illa ki yetişiriz."
Didem anne de, anneme nispeten gülümseyip, "sen canını sıkma güzel kızım benim, daha saatler var yetişiriz" diyince, annem belli ettirmeden öldürücü bakışlarını Didem anneye dikmişti. Annemin o bakışından korksam da, nezaketen gülümsemiştim.
Gelinliğim gold renginde ve aynı renkte çiçekli desenleri olduğu için, makyajımı da ona göre yaptırmıştım. Saçım bittikten sonra kafama taç takıp, altına yerlere kadar uzanan duvağımı taktılar.
