Dolunay ve Barlas'ın aşkı...
İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam.
Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sezen Aksu - Aşktan Ne Haber
✓
Sabah gözlerimi gülümseyerek açtım. Kendimi enerjik ve mutlu hissediyorum. Ayağa kalkıp, lavaboya gittim ve rutin işlerimi hallettikten sonra mutfağa gidip kendime kahvaltı hazırladım. Tek başına yaşamak da hiç çekilmiyordu valla. Aklıma çeşit çeşit konular geliyordu ama paylaşacağım kimse yoktu. Tek yaşamının sıkıcı bir yanı da buydu işte. Sohbet edecek kimse bulamayınca kendi kendime konuşurdum, yalnız bir insanım ben he! Anlayacağınız halim içler acısı komşular.
Oflayıp telefonumu elime aldım. Gizem ablayı aramak için tam numaranın üstüne tıklayacağım anda zil çaldı. Kimdi ki bu şimdi? "Allah Allah" diye söylenirken, kapıya doğru ilerledim ve "kimsin?" diye seslendim. Dışarıdan, "benim Barlas" diye bir cevap gelince, heyecandan kal gelmiş, kapıyı açmayı ve cevap vermeyi unutmuştum. Heyecandan elim, ayağım titriyor!
"Kapıyı açmayı düşünmüyor musun?"
Ne yaptığımın son anda farkına varıp, "pardon" diyerek, kapıyı açtım.
"Sorun değil."
O içeriye geçerken, kolum kapıda şok olmuş şekilde arkasından bakıyordum. Kapıyı kapatıp ardından içeriye geçtim ve "içeriye buyurmaz mısın?" diye sordum imayla. Barlas göz devirip, "evde kahvaltı hazırlamaya üşendim sana geldim, hadi bize kahvaltı hazırla" deyince, yüzümü buruşturup, "az ye de uşak tut!" diye cırladım. Bağırmama karşılık olarak kulaklarını kapattı.
"Kes sesini Dolunay, cidden açım."
Kendim için hazırlamış kahvaltılıkları götürüp, yenilerini getirdim. Bu sefer iki kişilik bir kahvaltı hazırlamıştım, ay sanki evlenmişiz gibi hissediyordum. Bakın, ateşim çıktı!
Heyecandan elim, ayağım birbirine girse de, tepsideki kahvaltılıkları düşürmeden balkona götürmeyi başarabilmiştim. Barlas balkondaki yerini aldıktan hemen sonra, kahvaltıya gömüldü. Laf atmamak için kendimi çok zorlamıştım ama istemsizce ağzımdan birkaç kelime dökülmüştü.
"Senu ne zamandır beslemiyorlar? Az yavaş ye boğulacaksın."
Barlas insan haline geri dönüp, "sus kızım iki gündür doğru düzgün yemek yemiyorum zaten" dedi. Benim ağzıma laf vermeyecektin Barlas efendi.
