အခန္း(၇)
"တကယ္ေတာ့ေႏြးရယ္..
စြဲလမ္းမူဆိုတာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တူၿပီ
အဲဒီႀကိဳးကလည္း ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုနဲ႔တူတယ္ေႏြး"
ကြၽန္ေတာ္လက္ေမာင္းေပၚ အိပ္ေနတဲ့ ေႏြးတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးေတြျပဴးက်ယ္သြားၿပီ
"ဒါဆိုေမာင္က ေႏြးအေပၚမွာ ဘာစြဲလမ္းမူမွမ႐ွိဘူးလို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား။"
သူမက တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီလို အရမ္းကေလးဆန္တတ္တာပဲ။
"ေမာင္ေျပာတာက သာမန္ထက္ပိုတဲ့ စိတ္စြဲလမ္းမူမ်ိဳးကို ေျပာခ်င္တာပါေႏြးရဲ႕။"
ေႏြးက ခပ္မဲ့မဲ့ျပံဳးလိုက္ၿပီး
"ဒီလိုဆိုလည္း ႐ွင့္ရဲ႕သာမန္ထက္ ပိုမိုစိတ္စြဲလမ္းမူအေၾကာင္းကို တစ္ခန္းထပ္ဆက္ပါဦး ကိုယ္ေတာ္ေလး"
ေႏြးရြဲ႔မွန္းသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္းေျပာျဖစ္ေအာင္ ဆက္ေျပာေနမိတယ္။
"ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းက ေျပာခဲ့တယ္ေႏြး။ ေယာက်ၤားေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ၿပီးကစားခ်င္တဲ့ မိန္းမေတြရဲ႕ အဆံုးသတ္ဟာ မ်က္ရည္တဲ့။ သူ႔နိတိအတိုင္းပဲ သူ "မ" အေပၚ ျပဳက်င့္ခဲ့သလား ထင္ရပါတယ္။ အဲဒီညေနခင္းမွာ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ "မ"ကို အႏိူင္းနဲ႔ပိုင္းၿပီး မ်က္ရည္ေတြကို အရသာ႐ွိ႐ွိ သံုးေဆာင္သြားခဲ့တာေပါ့ကြာ။ "မ"ဆိုတဲ့ က်ားသစ္မေလးရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြဟာလည္း မဆီမေလ်ာ္တဲ့အေၾကာင္းအရာနဲ႔ အတုန္႔ျပန္ခံရမူမွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲေနတာေပါ့။ သူရဲ႕ ေတာက္ခတ္သံျပင္းျပင္းကိုေတာင္ ေမာင္ ၾကားခဲ့ရပါေသးတယ္။ ေမာင္က အဲဒါကို ႐ုပ္႐ွင္ပိတ္ကားႀကီးတစ္ခုလို အေသအခ်ာေငးေမာေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ တူတယ္။"
"ဘာလို႔လဲ ေမာင္က အဲဒီအခ်ိန္အထိ ႐ုပ္႐ွင္မၾကည့္ဖူးေသးလို႔လား။"
"အင္း ငါးႏွစ္သားေလာက္က အေဖက တစ္ခါလိုက္ျပဖူးတာေတာ့ မွတ္မိတာေပါ့။ အဲဒီအရြယ္တုန္းကေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ဆိုတာ ေမာင္အတြက္အံျသစရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အခုလည္း အဲဒီလိုမ်ိဳး ေမာင္ တအံတျသျဖစ္ေနတာေပါ့။"
ေႏြးက ကိုယ္ကို တစ္ဖက္လွည့္လိုက္ရင္း နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့သလိုမ်ိဳးနဲ႔
"အ႐ွံုးေပးပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းကို ေ့႐ွဆက္ေတာ္မူပါ႐ွင့္။"
