(Q)

20 3 0
                                    

(Q)
ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ မကို သာြးမေစာင့္ျဖစ္ဘူး။ အလုပ္ကိုပဲကြၽန္ေတာ္ ထြက္ လာလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ ေလမုန္တိုင္းေတြ တိုက္ေနတယ္။ အလြန္ဆိုးဝါးတဲ့ ရာသီဥတုမ်ိဳးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ မည္းေမွာင္ေနတယ္။
မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံုမူဟာ ျပန္အဆင္ေျပသာြးခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ အေတြးဟာ ကြၽန္ေတာ္ဦးေႏွာက္ကို လက္ထိတ္ခတ္ေနတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး။ အဲဒီလို မျဖစ္သာြးပါေစနဲ႔လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ယုတ္မာ ေကာက္က်စ္စာြ ဆုေတာင္းေနမိျပန္တယ္၊

ဆိုင္မွာ လူစံုေရာက္ေနပါၿပီ။ မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပၚမလာေသးဘူး။ ဒီေလာက္ဆို တစ္ဆိုင္လံုးက ခန္႔မွန္းတတ္ၾကပါတယ္။ မတို႔သမီးရည္စားႏွစ္ေယာက္ ျပန္ အဆင္ေျပသာြးၾကလို႔ ေလ်ွာတ္သာြးေနၾကၿပီလို႔။ မတို႔ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေနမလဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြးၾကည့္မိတယ္။ သိပ္အဆင္မေျပဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ထဲမွာ နာက်င္ေနတယ္။

နာရီေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္ကို ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာျပေနၾကသလိုပဲ။
"ဟဲ့မိုးစက္၊ နင့္မ်တ္ႏွာက အီးမွန္ထားတာလား။"
ဇာဇာေသးေလးက တစ္ဖတ္ျခမ္းကေန ကြၽန္ေတာ္ကိုမ်တ္ႏွာ လွမ္းေျပာင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွာ သူကို အရင္လို ျပန္ေျပာင္ဖို႔ ဘာစကားမွ ႐ွိမေနဘူး။
"ကိုေဇာ္မင္း။ဒီေန႔ မိုးစက္ အလုပ္လာလား။"
မနန္းရဲ႕လွမ္းေမးသံ။
"လာတယ္ေလ၊ဒီမွာ ထိုင္ေနတာပဲ။"
"ေျသာ္..မသိပါဘူး။အသံတိတ္ေနလို႔ မလာဘူးထင္လို႔။"
ဟုက္တယ္။အရာအားလံုးဟာ ကြၽန္ေတာ္ကို တေစၧေျခာက္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဘယ္လိုအနားစြန္းမွာ ရပ္ေနမိလဲဆိုတာ ကိုယ္တိုင္မသိႏိူင္ေအာင္ပါပဲ။

သိပ္မၾကာခင္မွာ ကိုဦးေရာက္လာတယ္။ေနာက္ "မ"ေရာက္လာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မ်တ္ႏွာသုန္သုန္မႈန္မႈန္နဲ႔။ ဘာမွ မသိေသးတဲ့ ညီေဇာ္က
"ရန္ျဖစ္လာၾကျပန္ၿပီလား မသိဘူးေဟ့ေကာင္။"
ညီေဇာ္စကားကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္အေရးတယူလုပ္ၿပီး ျပန္မေျဖမိျပန္ဘူး။ ရင္ဘတ္ထဲက ရာသီဥတုဟာ အံု႔ဆိုင္းေနတုန္းပဲ။

ေန႔လည္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ မ ကြၽန္ေတာ္ကို ရိပ္မိလာတယ္။
"မိုးစက္၊ နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ ငါ ကိုဦးနဲ႔ေတြ႔လို႔ စိတ္ဆိုးေနတာလား။"
"မဟုက္ပါဘူး။"
"ဒါေပမယ့္၊ ငါ သိတယ္ေနာ္ နင္မ်တ္ႏွာက ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ။"
ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ဟန္ေဆာင္မူဟာ ကြၽန္ေတာ္မ်တ္ႏွာမွာ ေပၚလြင္ေနရတာပါလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေပးမသိခ်င္ပါဘူး။ မကေကာ ဘာေၾကာင့္ အဲေလာက္ထိ သိေနရတာလဲ။
"ငါ သာြးေတြ႔တယ္ဆိုတာ၊သူနဲ႔ ငါနဲ႔ကိစၥကို တစ္ခါတည္း ပ်တ္သာြးေစခ်င္လို႔ သာြးေတြ႔တာပဲဟာ။"
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။"
"အဲဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာ။"
မ က စိတ္မ႐ွည္သလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေဘးက ျပန္ထြက္ခါြသာြးတယ္။အဲဒီေနာက္ ရင္ဘတ္ထဲကဆူးကို ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားၿပီး ႏူတ္တယ္။ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ျမည္ေနတဲ့ နာရီစက္သံေတြက ဝိုင္းေအာ္ဆဲေနေလေရာ။

အလြမ္းေတြနဲ႔...ေသေနတဲ့သစ္ပင္Where stories live. Discover now