အလြမ္းေတြနဲ႔...ေသေနတဲ့သစ္ပင္

အခန္​း-၂

အခန္​း(၂)

၂၀၀၉ခုႏွစ္​..

သမၼတ႐ုပ္​႐ွင္​ရံု​ေ့႐ွက ​ေယာင္​လမ္​းမွတ္​တိုင္​။

မိုးတြင္​းကာလမို႔ မိုး​ေတြက တ​ေဖ်ာက္​​ေဖ်ာက္​ကို ရြာလို႔​ေကာင္​း​ေန​ေလရဲ႕။
အဲဒီအခ်ိန္​က အဲဒီ​ေနရာမွာ အဲဒီလို
ပန္​းခ်ီကားတစ္​ခ်ပ္​ လွလွပပ႐ွိခဲ့ဖူးတာကို ကြၽန္​​ေတာ္​အံျသသင္​့​ေနမိတယ္​။
ဘာ​ေၾကာင္​့ဆို​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ မကို ဒီ​ေနရာမွာ
အျမဲလာ​ေစာင္​့​ေနခဲ့ဖူးတယ္​ေလ​။
မိုးဘယ္​​ေလာက္​ရြာရြာ၊​ေနဘယ္​​ေလာက္​ပူပူ​ေပါ့။

"မ" ကား​ေပၚက ဆင္​းလာတဲ့အခ်ိန္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​ဆီလွမ္​းျပံဳးျပလိုက္​တဲ့ အျပံဳးက​ေတာ့ လံုး၀႐ူးသြပ္​ဖြယ္​ ပန္​းခ်ီကားတစ္​ခ်ပ္​​ေပါ့။
အဲဒီပန္​းခ်ီကားထဲမွာ အျပံဳးတစ္​ခုဟာ
အျမဲတ​ေစအသက္​၀င္​​ေနလိမ္​့လို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမ်ာ္​လင္​့​ေနမိဖူးတယ္​။
ဒါဟာ ဆိုး၀ါးတဲ့ရလဒ္​ျဖစ္​လာ​ေစခဲ့တာပါပဲ။
တစ္​ခ်ိန္​တစ္​ခါက​ေတာ့ လူ​ေတြက ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္​။ကြၽန္​​ေတာ္​က​ ကေလ​ေခ်တစ္​​ေကာင္​ပါတဲ့။
အ​ေပအ​ေတတစ္​​ေကာင္​ပါတဲ့။

ဒါ​ေၾကာင္​့ "မ"ကို ကြၽန္​​ေတာ္​တို္႔နဲ႔မပတ္​သတ္​နဲ႔တဲ့။ အဆင္​့အတန္​းကို ဘယ္​အရာတိုင္​း
ၿပီးၾကည္​့ျမင္​ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ
ကြၽန္​​ေတာ္​မသိ​ေပမယ္​့ က်င္​့၀တ္​ပိုင္​းဆိုင္​ရာမွာ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​မ႐ိုးသားခဲ့မူ​ေတြ႐ွိခဲ့တယ္​ဆိုတာ​ေတာ့
ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုယ္​ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​ၿပီး သိျမင္​ပါတယ္​။

ဘယ္​လိုပဲ ျဖစ္​ျဖစ္​ "မ"သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြက "မ" ကိုတားျမစ္​ခဲ့ ​ေပမယ္​့ "မ" က​ေတာ့ အရင္​အတိုင္​းပဲ။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နဲ႔ခင္​ျမဲတိုင္​းခင္​ခဲ့တယ္​။ အိမ္​ျပန္​ခ်ိန္​တိုင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နဲ႔ အတူ႐ွိခဲ့တယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​အမွတ္​မိဆံုး ​ေန႔တစ္​ရက္​ကို​ေတာ့ အခုထိမ်က္​လံုးထဲမွာ ျပန္​ျမင္​မိ​ေန​ေသးတယ္​။

ပထမဦးဆံုး "မ"တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​​ေနာက္​ကို ကြၽန္​​ေတာ္​လိုက္​ခဲ့စဥ္​က "မ"နဲ႔ကြၽန္​​ေတာ္​ျပႆနာတတ္​ခဲ့ၾကတယ္​။ ဒါကို "မ"လည္း မွတ္မိေနမွာပါေလ။
"မ" က​ေဆးလိပ္​မီးခိုး​ေငြ႔မခံႏိူင္​ဘူးတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ကားမွတ္​တိုင္​​ေအာက္​​က ထိုင္​ခံုအစြန္​းဘက္​မွာ ထိုင္​ရင္​း ပါးစပ္​က ​ေဆးလိပ္​မီးခိုး​ေငြ႔​ေတြ အဆက္​မျပတ္​ မႈတ္​ထုတ္​​ေနခဲ့တာမွတ္​လား။
အေငြ႕ေတြဟာ ေလတိုက္တိုင္း မနဲ႔ကိုဦးဘက္ကို ဦးတည္​ ေရြ႔လ်ားသာြးၾကတယ္။
ကိုဦးကေတာ့ "မ" အေ့႐ွမွာ ေဆးလိပ္မေသာက္ရဲဘူးေပါ့ဗ်ာ။