My İnnocent Boy ♥️

Harry Büyüyor

Geceyi aynı odada geçirdik. Bana uyumadığını söyledi ve gerçekten de uyumamıştı.
- Bu da özel yeteneklerinden biri mi?
-Evet. Vücudum her zaman enerji dolu olur. Bu yüzden uyumam, susamam ve acıkmam.
-Acıkmaz mısın? Dün sandviçleri gömerken hiç de öyle demiyordun, dedim.
-Hoşuma gittiği için yiyorum.
-Ne yani biz karnımızı zor doyuruyoruz sen zevk için mi yiyorsun??
-Aslında acıkarak yemeyi tercih ederim.
- Her neyse. Bugün ne yiyeceğiz? Ben acıktım. Hadi bakalım şanslı çocuk. Parmağını şıklatta pizza gelsin.
Garip garip bana bakmaya başladı.
-Ne var?
-O kadar şanslı olduğumu sanmıyorum.
Birden duyduğumuz bir ses ikimizin de dikkat kesilmesine neden oldu. Bir motorsiklet sesiydi. Çok geçmeden uzaklaştı fakat ikimizde kokuyu alabiliyorduk. Bu... bu koku...pizza kokusuydu!
İki dakika sonra kapı tıkladı. Gelen kişi elindeki kutuyu bize vererek
-Siparişiniz geldi. Yoon Hana'ya. Geç kaldığımız için ücret almayacağız, dedi.
-Bu benim, dedim adamın elindeki pizza kutusunu alarak. Kapıyı kapatınca sevinçle çığlık attım. Belkide hayatım boyunca hiç sevinç çığlığı atmamışımdır. Hemen Harry'ye döndüm ve
-Sen gerçekten mükemmel şansa sahip bir çocuksun, dedim. Gülümseyerek
-Ama senin adına gelmiş, dedi.
-Aslında ismim oldukça kullanılan bir isim. Karıştırdıklarına eminim. Kim takar. Hadi yiyelim. Çok lezzetli görünüyor.
Sanırım artık şans bana da gülüyordu. Ya da şansın güldüğü birini tanıyordum. Bu mutluluk hissini tatmayalı uzun zaman oluyordu. Gerçekten mutluydum. Bu çocuğun yetenekleriyle yapabileceklerimi tahmin bile edemiyordum. Pizzadan kocaman bir ısırık alırken merakla sordum.
-Başka ne tür yeteneklerin var?
-Vüdumdaki hücrelerin kendini hızla yenilemesiyle ilgili herşey benim yeteneğim. Doku yenilenmesi, hücrelerin çoğalması ve olgunlaşma.
Birden ağzımdaki lokmayı çiğnemeyi bırakıp şaşkınlıkla yüzüne baktım.
-Vay anasını. Bu yaşta çok da zekisin. Tüm bunları nereden öğrendin?Bu arada sen sanki biraz büyümüşsün. Şuan fark ettim. Gerçekten büyümüşsün.
Daha dün 9 yaşında görünen çocuk bugün 12 yaşında görünüyordu. Bu da biraz tuhaftı.
-Sana söylemiştim. Vücudum kendimi çabuk yeniliyor. Bu yüzden çabuk büyüyorum.
-Tamam. Bu biraz fazla. Kafamı takmak istemiyorum yoksa deliricem, diyerek son pizza diliminide ağzıma atıp oturduğum yerden kalktım.
-Pekala şimdi bana bir iş bulalım. Senin şansınla kesin iyi maaşlı bir işe girerim.
###
Dışarı çıkıp daha önce denediğim fakat bahtsızlığım yüzünden giremediğim tüm işlere başvurdum. Kısa sürede hepsinden cevap geldi. Mülakatlarda da şansım yaver gitti ve yüksek maaşlı iki işe birden girdim. Çok mutluydum. Piyango tuttursam bu kadar sevinemezdim. Bu çocuk benim için bir piyango gibiydi. Hergün işe gidiyor, kendime güzel kıyafetler alıyordum. Hatta küçük şirin bir ev bile tutmuştum kendime. Hayatım mükemmel denecek kadar güzeldi. Fakat o mutlu değil gibiydi. Eskisi gibi bana masum gözlerle bakıp gülümsemiyordu. Nedenini hiç sormadım. Fakat yaşı gittikçe büyüyordu. Bir kaç gün sonra 15 yaşında biri gibi oldu. Bu ani büyümesi beni biraz korkutuyordu. Fakat yetenekleri inanılmazdı. Onun sayesinde hayatımda sadece televizyonlarda görebildiğim şeyleri alabiliyordum.
Birgün işten geldiğimde onu uyurken gördüm. Bu normal değildi. Çünkü onun uyumadığını biliyordum. Yanına gelip
-Rol yapma. Uyumadığını biliyorum, dedim umursamaz bir tavırla.
Cevap vermedi ve hareket etmiyordu.
-Harry! Komik değil kalk.
-...
-Harry??
-...
Elimle yüzünü bana çevirince yüzünün terler içerisinde olduğunu gördüm. Yoksa... hasta mıydı?
-Harry?