MEFTUN

ฯOn İkinci Bölüm-Sevdaya Sahip Çıkmak

İkimize karşı bir rüzgar var,
Ama bize aşktan esiyorlar..
Gücümüze karşı yenilenler,
Bize hasta diyorlar...

Hilal'den

Dudaklarımız birbirinden nefes nefese ayrıldığında Leon alnını alnıma yasladı. Gözlerimizi kırpmadan birbirimize bakıyorduk.
'Belki uzun bir süre için, bu sana son dokunuşum olabilir Hilal.' fısıltıyla söylediği şeyleri algılamaya çalışıyordum. Nefesi dudaklarıma çarpıyor, ordan benim nefesime karışıp ciğerlerime ulaşıyordu. Dudaklarım onun dudaklarıyla can buluyordu sanki.

'Seni bırakmaya niyetim yok..' dudakları tekrar dudaklarıma kapandığında bir an olsun her şeyi unutmayı denemiştim. Dudaklarımı daha fazla arayıp dudaklarımın üzerinde ki keşif alanını arttırdığımda dudaklarımın üzerinde tebessüm ettiğini hissetmiştim.

Dudaklarımız tekrar ayrıldığında Leon benim geri çekilmeme izin vermedi. İki eli yanaklarıma çerçeve olurken kesik kesik nefes alışverişlerimiz birbirine karışıyordu.

'Bir kez daha..' dedi nefes nefese.'Bir kez daha cesur olur musun Hilal?' gözlerimi yavaşça yumarken derin bir nefes aldım.

'Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum Leon. Kuşandığım bütün zırhlar yok oluyor seni gördüğüm vakit. Aramıza ördüğüm duvarlar yıkılıyor bana böyle yaklaştığında. Öyle bir durumdayız ki, altında kalıyoruz o duvarların. Bizim birbirimizden ayrı olmamız gerekiyor Leon. Biraz önce, sadece bir kaç dakika önce buradan çekip gidiyordum. Ama şimdi sanki hayatımın en doğru yeri senin yanınmış gibi hissediyorum. Bana ne yapıyorsun Leon? Neden kendime verdiğim sözleri unutuyorum?'

'Seni sadece seviyorum Hilal. Seni tüm senliğinle seviyorum. Seni sadece sen olduğun için seviyorum. Benim olman için seviyorum.' dolu gözlerimle dudaklarım yukarı doğru kıvrılıp minik bir tebessüm oluşturmuştu. Yanağımdan süzülen bir damla yaş Leon'un eline değdiği vakit Leon, gözyaşının tam üzerine bir buse kondurdu. Burdan gitmek istemiyordum. Kendimi iyi hissettiğim tek yerden uzaklaşmak istemiyordum. 'Bir yolunu bulacağız Hilal. Pes etmeyeceğiz. Sadece sabredeceğiz.'

Gözlerimiz tekrar buluştuğunda onun da dolu gözleriyle tebessüm etmeye çalıştığını görmüştüm.

'Nasıl olacak Leon? Nasıl yapacağız? Tüm bunları nasıl aşacağız?' sesim umutsuzlukla çıkıyordu. Dudaklarını alnıma doğru hareket ettirip bir buse kondurduktan sonra dudaklarını çekmeden konuştu.

'Sadece sabredeceğiz. Söz veriyorum, babanı da kaybetmeyeceksin. Ama Koray mevzusu kapanacak Hilal. Tüm sorunları, tek tek temizleyeceğiz. Kendimize yeni bir yol çizeceğiz. Yeni ve sadece bize ait olan bir yol. Yürümek istediğimiz yolu kendimiz belirleyeceğiz. Babandan vazgeçmeni isteyecek kadar kötü bir adam değilim ben, sadece birazcık fedakarlık yapmamız gerekiyor. Bunun için şimdi tekrar soruyorum; Bir kez daha cesaretli olur musun Hilal?' gözlerinin içinin güldüğünü görebiliyordum. Bir az önce aramıza ördüğüm o duvar yok olmuştu. Lakin altında kalan biz olmamıştık. Biz dimdik sevdamızı kucaklamış, onun için bir şeyler yapıyorduk. Hayatta ilk kez kendim için bir şey yapıyordum. Kendini düşünüyordum.

Dudaklarını tekrar alnıma bastırdığında bende o eşsiz kokusunu her zerremde hissettim. Dudakları tenimden hiç ayrılmadan yüzümün her bir yanına öpücük kondururken gülümsemiştim. En son dudağımın kenarına da bir buse konduru geri çekildikten sonra bende konuşmak için dudaklarımı araladım.

'Biliyorum kötü bir insan olmadığını. Seni tanıyorum ben. Bekleyeceğim Leon. O yolda yürüyen sadece ikimiz olacağız. Kimse olmayacak bize karışan. Bana yapmam gerekenleri söyleyecek kimse olmayacak. Sadece kendi duygularımla. yürüyeceğim o yolda, senin yanında.'